Wat gebeurt er wanneer u met een soort gevaar wordt geconfronteerd? In het dierenrijk is er een vecht-of-vluchtsyndroom dat in het lichaam wordt geactiveerd wanneer het wordt geconfronteerd met gevaar. Met andere woorden, de bijnieren worden geactiveerd om het lichaam te redden. Wanneer dit gebeurt, is het andrenerge systeem geactiveerd. Het systeem maakt adrenerge agonisten vrij die ook bekend staan ​​als 'sympathomimetica'. Deze naam is afgeleid van zijn kenmerken, die de symptomen van het sympathische zenuwstelsel nabootsen.

Wat zijn Catecholamines?

De catecholamines zijn hormonen die vrijkomen door de bijnieren wanneer een persoon wordt geconfronteerd met elk type van stress. Dit is een vecht-of-vluchtreactie door de bijnieren die wordt geactiveerd voor het voortbestaan ​​van de persoon. De rol van catecholamines is het verhogen van de ademhalingsfrequentie, hartslag, bloeddruk, spierkracht en mentale alertheid. Om de functies van het fight-or-flight-syndroom in het lichaam te ondersteunen, wordt de bloedstroom van de huid weggetrokken en voor dit doel doorgestuurd naar de hersenen, nieren en het hart. Enkele voorbeelden van catecholamines in het lichaam zijn adrenaline of epinephrine, dopamine en norepinephrine.

Wat zijn noncatecholamines?

Noncatechalamines zijn adrenerge geneesmiddelen die worden gebruikt om de alfa- en bètapepers te activeren. Deze medicijnen bevatten geen catechol in hun kern. Enkele voorbeelden van deze geneesmiddelen zijn efedrine, fenylefrine, amfetamine, metatraminol en methoxamine. Deze medicijnen worden gebruikt als behandeling voor verschillende aandoeningen, zoals tegen vernauwing van bloedcellen, voor het bereiken van spierontspanning met gemak, voor neus- en oogbestrijding en voor verwijding van bronchiën.

Verschillen

Het fundamentele verschil tussen de catecholamines en noncatecholamines is dat een wordt geproduceerd in het lichaam en de andere is de naam gegeven aan een groep geneesmiddelen die dezelfde reactie in het lichaam als de catecholamines genereren. De noncatecholamines kunnen indirect werkend, direct werkend en dubbelwerkend zijn. De direct werkende noncatecholamines worden met name gebruikt om alfa- en bèta-receptoren te stimuleren. Deze omvatten isotharine, terbutaline en albuterol, terwijl dubbelwerkende degenen ephedrine omvatten.

De belangrijkste verschillen

De catecholamines zijn altijd en uitsluitend direct werkend. Omdat de noncatecholamines echter direct, indirect en dubbelwerkend zijn, kunnen ze na de operatie worden toegediend, duren ze langer en hebben ze het vermogen om de bloed-hersenbarrière te passeren. Meestal gebruikt in gevallen van bijna dood, zijn de noncatecholamines in feite op meer dan één manier levensreddende geneesmiddelen.