Er wordt een TSH-test (thyroïdstimulatiehormoon) uitgevoerd om te controleren op storingen in de schildklier. De hypothalamus geeft TRH vrij (Thyrotopin-afgiftehormoon). TRH genereert vervolgens de hypofyse om TSH vrij te maken. Triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4) worden geproduceerd door de schildklier zodra TSH de bevrijding induceert. Zowel een trage als een te actieve schildklier kan een veelheid aan gezondheidsproblemen veroorzaken.

TSH

TSH (schildklierstimulerend hormoon) is een hormoon dat wordt aangemaakt door de hypofyse, en niet door de schildklier zoals het lijkt. Het doel van TSH is om de schildklier te stimuleren om meer schildklierhormoon te produceren. Hoge TSH-waarden duiden er meestal op dat het lichaam onvoldoende schildklierhormoon krijgt. Een laag TSH-niveau is een indicatie voor het lichaam dat te veel schildklierhormoon krijgt. Het testen op T4, vrije T3 (Triiodothyronine) en schildklierantistoffen kan ook worden uitgevoerd om ervoor te zorgen dat het probleem in de schildklier zelf ligt en niet in de hypothalamus of de hypofyse.

De testen worden uitgevoerd door bloed uit de schildklier te halen. de patiënt op bevel van een arts. Het wordt meestal geordend als de arts van mening is dat de patiënt één van twee aandoeningen kan hebben, hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie. Ze worden ook routinematig uitgevoerd voor mensen die al met een van de twee aandoeningen zijn gediagnosticeerd.

TSH-niveaus

Het normale bereik voor TSH-niveaus is 0,4 tot 4,0 mlU /L (milli-international) eenheden per liter). Mensen zonder symptomen of tekenen van een abnormaal werkende schildklier hebben mogelijk een TSH-niveau van 2,0 mlU /L en T4 (Thyroxine) -niveaus lopen nog steeds risico op het ontwikkelen van hypothyreoïdie in de toekomst.

Hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie treedt op wanneer de schildklier functioneert onder normale niveaus en wordt vaak een trage schildklier genoemd. Een laag niveau van TSH en een hoog niveau van T4 (Thyroxine) duiden op hypothyreoïdie. De Mayo Clinic stelt dat hypothyreoïdie vaker voorkomt bij vrouwen, vooral bij vrouwen ouder dan 50 jaar. Chemische reacties zijn verstoord door hypothyreoïdie.

In vroege stadia van hypothyreoïdie is het niet ongebruikelijk om weinig of geen symptomen te hebben, echter pijn in de gewrichten, obesitas, hartaandoeningen en onvruchtbaarheid kunnen later optreden. Hypothyreoïdie kan worden gecontroleerd door de juiste dosering van synthetisch schildklierhormoon.

Hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie, ook bekend als overactieve schildklier, treedt op wanneer T4-niveaus overmatig geproduceerd worden door de schildklier, terwijl TSH extreem laag of niet-bestaand is. Een versneld metabolisme is een teken van een overactieve schildklier, waardoor iemand zich prikkelbaar voelt, plotseling en snel gewichtsverlies, snelle of onregelmatige hartslag, zweten en nervositeit zijn andere symptomen. Er bestaan ​​verschillende methoden voor de behandeling van hyperthyreoïdie, van anti-schildklier medicijnen tot radioactief jodium, wat helpt om de snelheid waarmee de schildklier T4 produceert te vertragen.

Complicaties van hoge TSH-waarden

Indien onbehandeld, een hoge TSH-niveau kan tot een aantal grotere problemen leiden. Hashimoto's thyroïditis treedt op wanneer het immuunsysteem de schildklier aanvalt. Een struma komt voor wanneer de schildklier onbehandeld blijft en blijft vergroten en valt meestal samen met thyreoïditis van Hashimoto.

Myxedema-coma, hoewel buitengewoon atypisch, kan ook optreden wanneer de schildklier onbehandeld blijft. Onvruchtbaarheid, verhoogd risico op hartaandoeningen en geboorteafwijkingen zijn andere complicaties die kunnen optreden wanneer hoge TSH-niveaus niet gediagnosticeerd zijn.