De karakteristieken van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit kunnen afhangen van specifieke genetische en omgevingsdeterminanten. Factoren die van invloed zijn op hoe de kenmerken worden gemanifesteerd, zijn de omgeving, zoals een klaslokaal en een speeltuin, leeftijd, cognitieve ontwikkeling, comorbiditeit en genderverschillen. Als je de vele mogelijke factoren met elkaar vergelijkt, zijn de drie meest voorkomende dominante kenmerken die verschijnen, onoplettendheid, hyperactiviteit en een slechte beheersing van impulsen.

Onoplettendheid

Iemand met ADHD die voornamelijk als onoplettend type vertoont, kan laten zien gedrag en emoties die teruggetrokken lijken en zich niet bewust zijn van hun omgeving. Een kind of een volwassene met dit subtype kan gemakkelijk taken vergeten, kan afgeleid worden door eenvoudige ergernissen en kan zich snel vervelen met projecten die niet zijn constante aandacht vereisen. Een persoon met de diagnose ADHD is onoplettend, omdat hij zelden de andere twee hoofdtypen vertoont, namelijk hyperactiviteit en impulsiviteit. Bijvoorbeeld, het National Institute of Mental Health stelt dat iemand met een onoplettende diagnose in staat is om stil te zitten, andere mensen niet lastig te vallen en lijkt te werken, maar nog steeds de werk- of klassenrichtingen en -taken niet begrijpt.

Hyperactiviteit

Mensen die voornamelijk in het hyperactieve type van deze aandoening vallen, zullen specifieke tekenen vertonen die meer fysiek en actiegericht zijn. Kinderen en volwassenen die zich in de hyperactieve groep bevinden, zullen ook vaak de kenmerken van de impulsieve groep overlappen. Kenmerkende voorbeelden van deze groep zijn friemelen of kronkelen tijdens het zitten, constant praten, van stoel naar stoel gaan of uit zijn stoel springen en grote moeilijkheid hebben om taken uit te voeren die een stille strategische planning met zich meebrengen. In de herziene vierde editie van het 'Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen' staat dat een diagnose vereist dat dit soort gedrag gedurende ten minste zes maanden voorkomt.

Impulsiviteit

Het impulsieve subtype van ADHD heeft zijn eigen set van kenmerken ook. Een persoon met ADHD kan bijvoorbeeld ongeduldig handelen, opmerkingen uitschreeuwen die ongepast zijn in context of timing en grote tekortkomingen vertonen bij het begrijpen van vertraagde bevrediging. Een kind kan ook moeite tonen om in de rij te wachten of om beurten te spelen tijdens het spelen. Een kind of volwassene kan alleen als impulsief worden gekarakteriseerd of kan in een combinatie van zowel hyperactiviteit als impulsiviteit vallen. Het impulsieve subtype kan ook een rol spelen bij sekseverschillen met betrekking tot geschikt gedrag in de klas. Jongens hebben meer dan twee keer zoveel kans als meisjes om ADHD te diagnosticeren, volgens een grootschalig nationaal onderzoek van 2002, uitgevoerd door het Centrum voor Ziektebestrijding.

Extra Diagnostische Kenmerken

Wanneer gekeken wordt naar officiële diagnostische kenmerken van ADHD, moeten de eerste drie subtypen ook andere factoren omvatten. In de herziene vierde editie van het 'Diagnostisch en statistisch handboek voor psychiatrische stoornissen' staat dat iemand vóór zijn zevende significante beperkingen heeft moeten vertonen. Daarnaast geeft het aan dat ze in meer dan één setting een beperking moet vertonen. Er moeten ook aanwijzingen zijn voor beperkingen in meerdere functiegebieden, zoals sociale instellingen, school en werk. Ten slotte moet worden aangetoond dat de aandoening niet kan worden verklaard door een andere medische aandoening, zoals een ontwikkelingsstoornis, schizofrenie of een dissociatieve identiteitsstoornis.