De politiek van internationale adoptie is controversieel. Critici van het proces bieden redenen waarom gezinnen zouden moeten adopteren in hun eigen land. Soms zijn fraude en misbruik van het systeem zeer reële componenten. Strengere beperkingen, wetten en beleidsmaatregelen moeten het welzijn van geboortegewesten in andere landen, de betrokken kinderen en adoptieouders blijven beschermen.

Door internationale adoptie te kiezen, krijgen adoptieouders vaak kritiek omdat ze gaan overzee wanneer er kinderen in de Verenigde Staten zijn die ook huizen nodig hebben. Het aantal internationaal geadopteerde kinderen stijgt, terwijl het aantal adopties door kinderen uit pleegzorg de laatste jaren stabiel is gebleven. Gezinnen die ervoor kiezen om internationaal te adopteren zijn degenen die open staan ​​voor de zorg voor een kind van een ander land. Andere families hebben een hart voor degenen in het binnenlandse pleegzorgsysteem. Internationale adoptie is een keuze om een ​​kind thuis te brengen uit een wereld van kinderen die families nodig hebben.

Misvattingen

De realiteit van internationale adoptie is dat het families bouwt die afkomstig zijn van verschillende etnische erfelijkheden, resulterend in interraciaal gezinnen die merkbaar zijn in het openbaar. Uitspraken als "Wil je niet een eigen kind?" Of "Hoeveel echte kinderen heb je?" Impliceren dat een geadopteerd kind een toevoeging is op de tweede plaats. Veel mensen beschouwen internationale adoptie als een keuze die inferieur is aan het hebben van biologische kinderen, een die paren alleen uit wanhoop putten.

Illegale activiteit

Een internationaal geadopteerd kind heeft mogelijk weinig geschiedenis in verband met zijn verhaal. Ouders adopteren krijgen wat achtergrondinformatie over geadopteerde kinderen, maar in veel gevallen is de informatie mogelijk gebrekkig. In 2008 stopte Guatemala interlandelijke adopties omdat de waarheid naar voren kwam dat veel kinderen beschikbaar waren omdat hun geboortemoeders betaald waren. In een land dat gekenmerkt wordt door armoede, verkochten moeders hun baby's om voor de thuisblijvende kinderen te zorgen. Het Adoptieverdrag van Den Haag is een internationaal verdrag tussen samenwerkende landen die kinderen beschermen tegen ontvoering en mensenhandel. Het verdrag is in april 2008 in de Verenigde Staten van kracht geworden en zorgt voor het beste belang van geadopteerde kinderen door middel van goedgekeurde adoptiebureaus en handhaving van visumstandaarden, die bevestigen dat het kind in aanmerking komt voor adoptie.

Motieven

Internationale adoptie wordt vaak aangehaald als een voorbeeld van humanisme, maar toch bekritiseerd vanwege de drijfveren achter het proces. Volgens Elizabeth Bartholet van de Law School van Harvard beschouwen veel mensen internationale adoptie als een vorm van kinderuitbuiting, waarbij rijke, blanke gezinnen profiteren van arme en behoeftige ouders die geen manier hebben om voor hun kinderen te zorgen. Terwijl miljoenen kinderen als weeskinderen leven, biedt internationale adoptie een mogelijkheid om een ​​gezin te brengen voor diegene die er anders misschien nooit een hebben. Ondanks het aantal adopties dat wel plaatsvindt, is dit slechts een klein percentage van het aantal kinderen dat op een gezin wacht.

Overwegingen

Gezinnen die internationaal adopteren, moeten betalen voor het proces, een methode veel mensen bekritiseren dit als 'baby buying'. Hoewel veel agentschappen in de Verenigde Staten internationale adopties mogelijk maken, verschillen de kosten enorm tussen agentschappen. Deze organisaties zijn bezig met adoptie en kunnen hoge kosten in rekening brengen voor hun diensten aan wachtende adoptieouders. Bovendien eisen veel landen een schenking aan het weeshuis, een vergoeding voor de zorg voor het kind totdat hij wordt geadopteerd. De families die geld hebben om internationaal te adopteren worden bekritiseerd voor het betalen van geld en het kopen van hun kinderen.

Identiteit

Internationaal geadopteerde kinderen kunnen zich afvragen waar ze passen in een gezin van een ander ras of zich niet verbonden voelen met hun eigen ras land en erfgoed. Veel volwassenen die uit een ander land zijn geadopteerd en in de Verenigde Staten zijn opgegroeid, worstelen met gevoelens van verlies ten aanzien van het land en de cultuur waarin ze zijn geboren, en onzekerheid over aspecten van hun eigen identiteit. Hoewel internationale adoptie een gezin een kind biedt, kan het ook verlies oproepen voor een kind dat is verwijderd uit haar geboorteplaats