Als kind ben je niet bang om volwassen te worden. Je stelt je dagen voor die gevuld zijn met absolute vrijheid zonder dat iemand je vertelt wat je moet doen, nul huiswerk en onbeperkte tv-tijd.

Maar als je eenmaal volwassen bent, verschuift je perspectief. Je herinnert je hoe eenvoudig het leven was toen je jong was. Je kunt zelfs fantaseren over teruggaan naar een tijd zonder vooropgezette ideeën over wie je zou moeten zijn en hoe je je zou moeten gedragen.

Terwijl het antwoord op de vraag welke tijd van het leven echt het beste waarschijnlijk is, ergens tussenin ligt volwassenen en volwassenen zouden er toe kunnen standhouden om een paar dingen uit hun jeugd opnieuw te leren.

Je kunt misschien niet alle volwassen verplichtingen opgeven, maar het herontdekken van je kinderlijke kwaliteiten kan je huidige volwassen leven mogelijk maken veel meer plezier.

1. Geloof dat alles mogelijk is.

Vraag een kind wat ze wil worden wanneer ze opgroeit en je ontvangt onmiddellijk een antwoord. Ze zal niet alleen in staat zijn om in detail te antwoorden, maar ze zal ook een overvloed aan vertrouwen hebben in haar vermogen om het te realiseren.

Een brandweerman die ook een part-time dierenarts is? ", 1] ,Een orthopedist die zomers met het circus speelt? Zeker! Waarom niet? Vanaf het moment dat ze worden geboren, wordt kinderen verteld dat ze het kunnen en absoluut alles zijn wat ze kiezen. En zij geloven het.

Ergens vergeten volwassenen echter dat ze vervuld zijn van onbeperkte mogelijkheden. Ze zijn ook bang voor falen zo ver dat ze verlamd raken bij de gedachte iets nieuws te proberen. Kinderen beoordelen hun ideeën niet. Ze benaderen alles met een "dit klinkt zo gek dat het gewoon zou kunnen werken" houding en, als gevolg daarvan, doet het meestal.

Van brainstormsessies op het werk tot het zoeken naar creatieve oplossingen voor oude uitdagingen, kies ervoor om dit optimistische te passen , jeugdig perspectief. En als iemand durft te suggereren dat je het mis zou kunnen hebben met je nieuwe, optimistische houding, maak dan als een kind en vraag hem waarom.

2. Erken de kracht van spel.

Kinderen geven prioriteit aan spelen boven al het andere. Hoewel het soort recreatie in de loop van de tijd kan veranderen, doet het belang ervan dat niet. Het verminderen van de focus op spelen is iets dat, in plaats van mensen voor te bereiden op succes, hen tegenhoudt. de meest succesvolle volwassenen leiden levens gevuld met een overvloed aan spel.

Albert Einstein zei zelfs: "Spelen is de hoogste vorm van onderzoek." Dus ga op onderzoek uit!

Stel jezelf voor op een atleet? Word lid van een sportteam na de training. Heb je iets minder traditioneel nodig? Speel i s overal om je heen wachtend om ontdekt te worden. Lijndansen, bordspellen, het spelen van een tag of het kijken naar domme films - het telt allemaal wanneer het met een groep wordt gedaan.

Spelen bevordert de verbinding, verlicht stress, stimuleert creativiteit en bouwt vertrouwen op. Het herinnert volwassenen aan het belang van samenwerking op een manier die traditionele, op volwassenen gerichte oefeningen voor teambuilding niet doen.

3. Denk niet aan iemand als een vreemde.

Door de ogen van een kind Vreemdelingen zijn gewoon vrienden die ze nog niet hebben ontmoet. Denk er eens over na: wanneer een kind in het park aankomt om het te vinden gevuld met onbekende gezichten, zal hij naar een groep lopen, zichzelf voorstellen en meedoen met het plezier.

Volwassenen verwonderen zich over dit scenario. "Ik kan niet geloven dat hij zichzelf zo heeft voorgesteld! Hij is zo dapper. "Meer dan dapper of zelfs sociaal, vereist deze kinderlijke benadering van anderen kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid is een eigenschap die kinderen in overvloed bezitten. Maar volwassenen vermijden ervaringen die kwetsbaarheid vereisen en maken ze ongemakkelijk.

Daarom is het belangrijk om bewuste keuzes te maken om deze kinderlijke eigenschap opnieuw te leren kennen. Zoek naar situaties die je omringen met vreemden /mogelijke nieuwe vrienden (bijv. Lid worden van een nieuwe club of een netwerkevenement bijwonen), herinner jezelf eraan hoe belangrijk het is om emotioneel beschikbaar te zijn en nieuwe verbindingen en relaties te zoeken.

Dompel jezelf onder in de moment.

Kinderen spelen niet tegelijkertijd met poppen, assembleren een LEGO-dorp en schilderen een foto. Ze selecteren één activiteit, omarmen die ervaring en lanceren niet in iets nieuws totdat ze klaar zijn met de taak die voorhanden is. Ze zijn meesters in mono-tasking en deze volledige onderdompeling in het moment resulteert in meer geluk.

Als volwassenen hun dagen evalueren in termen van productiviteit, zou monotask in dat opzicht ook multitasking verslaan. In de kern is multitasking een vorm van afleiding. Door te beweren dat je het te druk hebt om je volledig met één taak tegelijk bezig te houden, heb je een sociaal aanvaardbare manier ontwikkeld om niet aanwezig te zijn.

Stop dus met piekeren over de gebeurtenissen van gisteren en let op wat er om je heen gebeurt . Stop met geobsedeerd worden door deadlines voor het werk en leven in de toekomst en actie ondernemen met betrekking tot één ding op dit moment. Stop met zorgen maken over een eindeloze takenlijst en selecteer een item om te voltooien.

Betrokken zijn verhoogt de kwaliteit van elke taak waaraan u werkt. Gerichte, onwrikbare aandacht bespaart mentale energie die je zou verspillen in de naam van multitasking. Maar je innerlijke kind zou erop staan dat het gewoon alles in het leven een heel stuk leuker maakt.

5. Verberg enkele van je remmingen.

Kinderen zijn rolmodellen als het gaat om comfortabel zijn in hun vel. Van rennen door het huis in hun ondergoed tot onverschrokken zijn op de dansvloer, er zijn talloze manieren om volwassen te worden als je dit kenmerk aanraakt.

Als volwassenen remmingen voorkomen, betekent dit niet dat je je ongepast gedraagt of vermijdt verantwoordelijkheden. Het betekent echter dat je in staat bent om je innerlijke kind aan te boren en je meest authentieke zelf te presenteren.

Onderzoek wijst uit dat tijdens perioden van improvisatie volwassen hersenen de regio de-activeren die zichzelf censureert en omzet het gebied op van waaruit ongefilterde creativiteit stroomt. In wezen komt een gebrek aan remming neer op zich gedragen op de manier die het meest natuurlijk aanvoelt. Het weigert je acties of meningen te veranderen uit de angst dat je wordt veroordeeld.

, , ] ]