Heeft een gebrek aan stimulatie een invloed op de cognitieve ontwikkeling bij kinderen?

Cognitieve ontwikkeling, gedefinieerd als de ontwikkeling van intelligentie, het bewuste denken en het vermogen om problemen op te lossen, begint in de kindertijd en gaat door gedurende het hele volwassen leven. Genetisch gezien worden baby's geboren met een gedefinieerd cognitief kader, maar het zijn de beelden en geluiden van ervaring die hen helpen hun specifieke genetische potentieel te bereiken. Hersengroei wordt ontstoken en treedt op wanneer de zintuigen worden gestimuleerd. Vanaf de geboorte tot ongeveer 8 jaar oud, zijn de jonge hersenen in het bijzonder klaar om te leren en verbindingen te leggen. De leeromgeving, of deze nu gevuld is met liefde en warmte, of stress en conflicten, heeft ook invloed op de cognitieve ontwikkeling.

Plasticiteit

Het brein van de baby wordt geboren met een groot aantal instrumenten tot haar beschikking, maar weinig informatie. Hij kan huilen en eten, slapen en alert blijven. Hoewel hij klein is, staat hij voor een wereld van kennis die moet worden opgedaan door ervaring. Deze kracht van flexibiliteit, door neurowetenschappers "plasticiteit" genoemd, geeft elk kind de gave van mogelijkheid. Plasticiteit kan een zegen zijn, een vloek of ergens daartussenin, afhankelijk van de omstandigheden van het kind. Gegeven een leven vol verrijkende ervaringen die alle zintuigen prikkelen, heeft het kind het vermogen om zijn volledige potentieel te bereiken. Een leven zonder de noodzakelijke stimulatie om de neuronale groei te stimuleren, kan cognitieve en ontwikkelingsgroei remmen.

Ervaringen

Cognitieve ontwikkeling hangt af van stimulatie door de zintuigen. Wanneer een van de vijf zintuigen - aanraking, zicht, geluid, smaak of geur - wordt geactiveerd, vindt elektrische activiteit plaats in de hersenen. Elke zintuiglijke ervaring wekt neurale circuits op, waardoor een sterkere verbinding wordt gecreëerd. Leren komt voor wanneer neurale circuits worden versterkt door herhaling. Na verloop van tijd worden andere neurale circuits inactief door gebrek aan gebruik. Deze inactieve circuits vallen vaak weg in een proces dat 'snoeien' wordt genoemd. Snoeien stroomlijnt de neurale verwerking, waardoor sterkere circuits efficiënter kunnen werken. Het is door snoei dat kinderen in staat zijn om te wandelen, praten en andere vaardigheden aan te scherpen.

.

Relaties

Misschien wel het belangrijkste en vaak over het hoofd gezien facet van cognitieve ontwikkeling is de kwaliteit van de mens. relaties. Vanaf de kindertijd leert een kind te krijgen wat hij nodig heeft door middel van communicatie. De snelheid en kwaliteit van menselijke respons verfijnt de communicatie. Een liefdevolle aanraking, een snelle reactie en positieve verbale feedback prikkelen rudimentaire neurale paden. De handeling van het beschrijven van je acties, het uitleggen van de details van de wereld en de tijd nemen om te laten zien, proeven, voelen, ruiken en luisteren naar dat wat je omringt, biedt een schat aan informatie aan je kind. Deze vroege vormen van communicatie zorgen voor gezonde sociale banden en het schavot dat nodig is om verbale verwerving en emotionele controle te ondersteunen, die beide belangrijke spelers zijn in de cognitieve ontwikkeling.

Misbruik en Verwaarlozing

Een jeugd verstoken van zintuiglijke stimulatie biedt weinig voor de hersenen om mee te werken. Misbruik en overmatige stress veroorzaken vergelijkbare tekorten door zo'n behoefte aan overleven te stellen dat er weinig tijd of energie over is om te besteden aan intellectuele ontwikkeling. In extreme situaties, waar deprivatie significant is, wordt de hersengrootte fysiek kleiner. Langetermijneffecten van misbruik en verwaarlozing omvatten verminderde hersenfunctie, angst- en paniekstoornissen en aandacht en geheugenstoornissen.

, , ] ]