Hoe is de ziekte van Parkinson genegeerd?

Inherabiliteit

Hoe de ziekte van Parkinson wordt geërfd, is onduidelijk. De meerderheid van de mensen die gediagnosticeerd zijn met Parkinson hebben geen familiegeschiedenis van de ziekte. Slechts in zeldzame gevallen komt de ziekte van Parkinson voor in families. De Parkinson's Disease Society schat dat vijf procent van de gevallen van Parkinson erfelijk is, terwijl de Amerikaanse National Library of Medicine schat dat het aantal veel hoger is met 15 procent.

Inherited Genes

Bepaalde genen die mutaties bevatten zijn geïdentificeerd bij Parkinson-patiënten met een familiegeschiedenis van de ziekte, waarvan wordt aangenomen dat ze een patiënt vatbaarder maken voor het krijgen van Parkinson. Aanwezigheid van de genen garandeert niet dat een persoon de ziekte zal krijgen; in plaats daarvan vertonen de genen een gevoeligheid voor het ontwikkelen van Parkinson. Het National Human Genome Research Institute somt zeven genen op waarvan is vastgesteld dat ze mutaties hebben in erfelijke gevallen van Parkinson: SNCA (PARK1), UCHL1 (PARK 5), LRRK2 (PARK8), (PARK3), PARK2 (PARK2), PARK7 (PARK7 ) en PINK1 (PARK6). Sommige van de gemuteerde Parkinson-genen worden doorgegeven in een autosomaal dominant patroon, wat betekent dat slechts één kopie van het gen moet worden geërfd. Andere genen worden doorgegeven in een autosomaal recessief patroon, wat betekent dat twee kopieën van de gemuteerde genen moeten worden geërfd.

Omgevingsfactoren

Oorspronkelijk werd gedacht dat de ziekte van Parkinson puur werd veroorzaakt door omgevingsfactoren. In gevallen waar er geen familiegeschiedenis van de ziekte is, kunnen omgevingsfactoren alleen verantwoordelijk zijn voor Parkinson. Wanneer gemuteerde Parkinson-genen aanwezig zijn, wordt aangenomen dat omgevingsfactoren ten minste een gedeeltelijke rol spelen bij het begin van de ziekte. Blootstelling aan pesticiden en insecticiden, tekortkomingen in folaat, hoofdtrauma's, nektrauma's en lage oestrogeenspiegels bij vrouwen worden verondersteld het risico op Parkinson te verhogen. Het is belangrijk om te onthouden dat blootstelling aan deze omgevingsfactoren niet betekent dat een persoon de ziekte van Parkinson zal krijgen.

Antioxidanten

Er zijn aanwijzingen dat antioxidanten de aanvang van de ziekte van Parkinson bij mensen met een hoog risico kunnen helpen voorkomen en vermindering van de progressie van Parkinson bij mensen die de ziekte hebben. Sommige van de antioxidanten die voor Parkinson worden onderzocht, zijn co-enzym Q10, choline, L-tyrosine, omega-3-vetzuren, creatine en vitamines, B, C, D en E.

Genetische tests

Genetische tests kunnen sommige soorten gemuteerde Parkinson-genen detecteren. De voordelen van genetische tests voor Parkinson zijn beperkt. Het hebben van de genen betekent niet noodzakelijk dat iemand Parkinson krijgt, en het niet hebben van de genen betekent niet dat die persoon Parkinson niet zal krijgen.