Een voedingssonde is een medisch apparaat dat wordt gebruikt om voedingsstoffen die meestal in vloeibare of gepureerde vorm te leveren. In het algemeen zijn er twee vultrechter routes die verschillen van het beoogde duur van het gebruik ; Zo wordt de nasale route bedoeld voor kortdurend gebruik . Bovendien kan sondevoeding worden ingedeeld in drie voedselrijke levermethoden : spuit of bolus methode , methode pomp en zwaartekracht methode. Feiten

sondevoeding worden gebruikt om voedingsstoffen leveren wanneer een patiënt niet kan eten , bijvoorbeeld na een chirurgische ingreep in het gezicht , waarbij het ​​gebied rond de wangen en de mond moeten worden afgedekt . Voedingsstoffen, ofwel een gepureerde voedsel of een vloeibaar voedsel formulering die kunnen bestaan ​​uit medicijnen , vitaminen en mineralen , worden geleverd door de buizen in het maag -darmkanaal .
Delivery Methods

de bolus of spuit methode maakt gebruik van een injectienaald om de voedingsstof formule te leveren in de sonde en via zwaartekracht , laat de afgifte van voedingstoffen op een geregelde basis. In de druppelinfuus werkwijze wordt een formule zak verbonden met de sonde en opgehangen aan een intraveneuze ( IV ) rek naast patiënt . De voedingspomp methode levert de voedingsstoffen via een elektronisch apparaat . Deze methode wordt gebruikt voor het jejunum sondevoeding om ervoor te zorgen dat de formule maakt het in het maag-darmkanaal.
Voedingssonde Routes

Er zijn twee belangrijke routes van voedingssonde inbrengen : via de nasopharyx ( bijvoorbeeld neussonde voeding ) en via de huid ( bijvoorbeeld jejunostomie sondevoeding ) . Sondevoeding zijn chirurgisch geplaatst , radiologisch of endoscopisch . Radiologische operaties gebruiken radioactieve stoffen , zoals X - ray kleurstoffen , de sondevoeding volgen . Anderzijds , endoscopische werkwijzen volgen de sondevoeding via een instrument genaamd een endoscoop , die fotografie van de omgeving rond de buizen mogelijk maakt de feitelijke werking visualiseren .
Nasoenteric sondevoeding

p Er zijn drie categorieën van sondevoeding inbrengen via de nasale weg , namelijk nasogastrische ( NG ) , naso-duodenale ( ND ) en nasojejunale ( NJ ) . In nasogastrische , wordt de buis ingebracht in het neusgat , doorgegeven de keelholte naar de slokdarm en in de maag . In naso-duodenale , ook wel aangeduid als " postpyloric , " de buis op dezelfde wijze als in de NG route geplaatst, maar geeft het de twaalfvingerige darm , het eerste deel van de dunne darm . ND wordt gebruikt om de problemen in verband met de maag stasis ( maag verstoring ) te overwinnen . In nasojejunale , wordt de buis ingebracht op dezelfde wijze als in ND route , maar gaat het jejunum , het middelste deel van de dunne darm . De buizen worden bevestigd aan de neus met een chirurgische tape na de juiste plaatsing wordt gecontroleerd .
Enterostomie Feeding Tubes

Er zijn twee categorieën van het voeden buis inbrengen via enterostomie of door de huid , namelijk percutane gastrostomie en percutane jejunostomie . Alle enterostomie sondevoeding worden rechtstreeks in het maagdarmkanaal , en verschillen alleen op het toegangspunt .

Percutane gastrostomie , ook bekend als percutane endoscopische gastrostomie ( PEG ) , de buisjes voert het spijsverteringskanaal via de abdominale voering van de maag . De PEG-katheter wordt op zijn plaats gehouden met een interne " ballon " en een externe fixateur . Terwijl in percutane jejunostomie of percutane endoscopische jejunostomie ( PEJ ) , wordt de buis ingebracht in het jejunum . De PEJ buis wordt op zijn plaats gehouden hetzij extern met hechtingen of intern met een chirurgisch apparaat genaamd een Dacron manchet .