Het lichaam kan overleven gedurende ongeveer 40 dagen in een staat van de honger voordat het bloed giftig wordt met de opbouw van ketonlichamen die worden gebruikt als de uiteindelijke bron van neurale energie . De lever en de nieren , de enige weefsels in staat om glucose vrij in het bloed , uitvoeren interne processen die de bloedsuikerspiegel en hersenfunctie te reguleren . Glycogeenreserves

Tijdens de eerste twee dagen van de honger , de releases lever glycogeen reserves dat het gemakkelijk kan omzetten in glucose om te sturen naar de bloedbaan . Glycogeen reserves worden vervolgens uitgeput .
Hormonen

Het lichaam stresshormonen zoals groeihormoon , glucogen en adrenaline , het stimuleren van de lever en de nieren om aminozuren te extraheren uit spiervezels .
Gluconeogenese

Gluconeogenese is het proces van het remmen van eiwitsynthese met cortisol vrij uit de lever , waardoor de extractie van aminozuren van spiervezels . De lever extracten alanine van skeletspieren en de nieren afhankelijk van glutamine . Aminozuren worden afgebroken tot glucose .
Belang

Gluconeogenese kan het lichaam te voorzien van 100 gram glucose per dag tijdens de hongerdood . De piek omzetting van aminozuren optreedt binnen de eerste week . Bloedsuikers tijdens hongersnood meestal stabiliseren op 3,5 mmol /l , millimol per liter . Moleculair gewicht wordt gemeten in mol .
Functie

De hersenen is gebaseerd op glucose om te functioneren , maar na twee weken van de honger ketonlichamen hulp bieden . Ketonlichamen accumuleren , uiteindelijk het verlagen van de pH van het bloed , waardoor het giftig .