Amarant is in Amerika gekweekt voor eeuwen. Het was een van de voornaamste gewassen van het Azteekse Rijk , voorafgaand aan de Spaanse verovering in de 15e eeuw . Meer recent is uitgevoerd naar India , Nepal , China en Oost-Afrika . Afhankelijk van de soort , kan het worden gekweekt als bladgroente of als graan-producerende plant. Amaranth Groenen

Sommige variëteiten van amarant , zoals Amaranthus tricolor , produceren geen grote hoeveelheden zaad te worden gebruikt als graan. De zaden die ze produceren doen zijn donker van kleur en zo klein dat ze moeilijk te malen tot meel . Echter , de bladeren zijn eetbaar , en kan gekookt of rauw gegeten worden . Ze zijn rijk aan vitamine C en vitamine A , en ook calcium, ijzer en drie gram eiwit per portie.
Grain Amaranth

Grain variëteiten van amarant produceren massa's kleine , lichtgekleurde zaden op grote , schitterend gekleurde bloemstelen . Sommige zijn zelfs gegroeid als sierplanten . San Martin bijvoorbeeld, heeft groene en paarse bladeren en bloemen , terwijl Golden Grain is afgewerkt met prachtige bronzen bloemhoofdjes
Oogsten amarantkorrel

Amarant graan of zaad , is gemakkelijk te oogsten , hoewel het proces duurt enige tijd . De National Gardening Association raadt het verzamelen seedheads uit de plant , voordat ze gedroogd en snel wrijven ze tussen de handen om de zaden los te maken , dan bonken ze tegen een emmer totdat de zaden afhaken. De zaden kunnen vervolgens worden gedroogd en ofwel gemalen tot meel of toegevoegd hele gekookte granen .
Voedingswaarde van Amaranth Grain

Amaranth graan heeft veel meer eiwitten dan graankorrels zoals tarwe en maïs . In tegenstelling tot die korrels , is het hoog in het aminozuur lysine , die beter bekend is gevonden in peulvruchten, zoals sojabonen. Een kopje gekookte amarantkorrel biedt 5 gram vezels en 9g van eiwitten , en is ook een goede bron van ijzer , magnesium , fosfor en mangaan .