Urinetherapie is de praktijk waarbij de eigen urine wordt gedronken of voor therapeutische doeleinden op de huid of in de ogen wordt aangebracht. Het is een eeuwenoude praktijk die al eeuwenlang in veel culturen over de hele wereld wordt gebruikt, waaronder India, China en Egypte.

Er is geen wetenschappelijk bewijs dat het gebruik van urinetherapie voor welke medische aandoening dan ook ondersteunt. Het drinken van urine kan zelfs gevaarlijk zijn, omdat het bacteriën en andere schadelijke stoffen kan bevatten. Bovendien kan urinetherapie leiden tot uitdroging en verstoring van de elektrolytenbalans.

Sommige mensen geloven dat urine heilzame stoffen bevat, zoals vitamines, mineralen en hormonen. Deze stoffen zijn echter in veel hogere concentraties aanwezig in andere voedingsmiddelen en dranken.

Er zijn geen risico's bekend die verband houden met het aanbrengen van urine op de huid of in de ogen. Er is echter geen wetenschappelijk bewijs dat het gebruik van urinetherapie voor welke huid- of oogaandoening dan ook ondersteunt.

Als u urinetherapie overweegt, is het belangrijk om eerst met uw arts te overleggen. Zij kunnen u helpen de potentiële risico's en voordelen van deze praktijk te beoordelen.