1. Uraatkristallen :Wanneer de urine afkoelt, neemt de oplosbaarheid van urinezuur af, wat leidt tot de kristallisatie van uraten. Deze kristallen verschijnen als een wit of roze-oranje sediment, waardoor de urine een troebel uiterlijk krijgt. Uraatkristallisatie wordt vaak waargenomen in zure urine, vooral bij aandoeningen die gepaard gaan met hoge urinezuurspiegels, zoals uitdroging, jicht of een dieet dat rijk is aan purines.
2. Fosfaatkristallen :Afkoeling kan ook het neerslaan van calcium- en magnesiumzouten veroorzaken, waardoor fosfaatkristallen ontstaan. Deze kristallen verschijnen meestal als een wit of grijsachtig sediment. Het is waarschijnlijker dat fosfaatkristallisatie optreedt in alkalische urine, zoals na de maaltijd, wanneer de pH van de urine de neiging heeft te stijgen. Bepaalde medicijnen, zoals maagzuurremmers die calcium of magnesium bevatten, kunnen ook bijdragen aan de fosfaatprecipitatie.
3. Carbonaatkristallen :In sommige gevallen kan afkoeling de vorming van carbonaatkristallen veroorzaken, die verschijnen als een wit of kalkachtig sediment. Carbonaatkristallisatie wordt doorgaans geassocieerd met sterk alkalische urine, wat vaak voorkomt bij aandoeningen zoals urineweginfecties of bepaalde stofwisselingsstoornissen.
Het is belangrijk op te merken dat troebele urine als gevolg van het neerslaan van zouten meestal geen reden tot bezorgdheid is en niet noodzakelijkerwijs op een gezondheidsprobleem duidt. Aanhoudende troebelheid of veranderingen in het uiterlijk van de urine moeten echter met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg worden besproken om onderliggende medische aandoeningen uit te sluiten.
Om de neerslag van kristallen te minimaliseren en nauwkeurige urineanalyseresultaten te behouden, wordt aanbevolen om urinespecimens op kamertemperatuur te bewaren of ze voor een korte periode in de koelkast te bewaren voordat u gaat testen.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win