Of een katheterzak moet blijven zitten zodra iemand zichzelf kan plassen, hangt van verschillende factoren af ​​en moet worden bepaald door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Hier zijn enkele overwegingen:

1. Urineretentie: Als de persoon problemen heeft met het volledig ledigen van de blaas (urineretentie), kan het nodig zijn om de katheterzak op zijn plaats te laten zitten om overmatige uitzetting van de blaas te voorkomen, wat schade aan de blaasspieren kan veroorzaken.

2. Onvolledige lediging van de blaas: Als de persoon de blaas niet volledig kan legen zonder de katheter, zorgt het op zijn plaats houden van de katheter voor een adequate blaasdrainage en voorkomt het urineweginfecties (UTI's).

3. Postoperatieve zorg: In sommige gevallen kan na bepaalde operaties of medische procedures een katheter tijdelijk op zijn plaats blijven om de urineproductie te controleren en de genezing te vergemakkelijken.

4. Urethrale strictuur: Als de persoon een urethrastrictuur heeft (vernauwing van de urethra), kan de katheter nodig zijn om de obstructie te omzeilen en de urine vrij te laten stromen.

5. Patiëntcomfort: Als de persoon ongemak of pijn ervaart tijdens het urineren, kan de katheterzak verlichting bieden door te zorgen voor continue drainage.

6. Mobiliteit en onafhankelijkheid: Als de persoon beperkte mobiliteit heeft of niet zelfstandig kan lopen, kan de katheterzak gemak bieden en ongelukken voorkomen.

Hoewel er bezorgdheid bestaat dat langdurige katheterisatie kan leiden tot katheter-geassocieerde urineweginfecties (CAUTI's) en andere complicaties, zal het zorgteam passende maatregelen nemen om deze risico's te minimaliseren, zoals het handhaven van een steriele techniek, goede zorg voor de katheter en regelmatige controle.

Daarom moet de beslissing om een ​​katheterzak aan te laten of te verwijderen, worden genomen in overleg met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, rekening houdend met de specifieke medische toestand van het individu, de voortgang van het herstel en het algehele welzijn van het individu. Dit helpt de potentiële risico's en voordelen in evenwicht te brengen en streeft naar het best mogelijke resultaat voor de patiënt.