Rechtschap (_rek-tə-ˌtüd, -ˌtyüd_) zelfstandig naamwoord

1. morele oprechtheid; integriteit

2. juistheid van oordeel of handeling

Voorbeelden:

* "De rechter stond bekend om zijn rechtschapenheid en onpartijdigheid."

* "Ze werd bewonderd om haar rechtschapenheid, waarbij ze altijd deed wat volgens haar juist was."

* "De rechtschapenheid van het bedrijf werd in twijfel getrokken toen bekend werd dat het overheidsfunctionarissen had omgekocht."

* "De rechtschapenheid van de politicus werd in twijfel getrokken nadat hij in een schandaal was verwikkeld."

* "Over de juistheid van het besluit werd urenlang gedebatteerd."