Dissociatieve amnesie, ook bekend als dissociatieve anterograde amnesie of posttraumatische amnesie, wordt gekenmerkt door het onvermogen om zich belangrijke persoonlijke informatie te herinneren, meestal van traumatische of stressvolle aard, die zich heeft voorgedaan na een traumatische gebeurtenis of gedurende een langere periode (doorgaans meer dan een maand). Dit kan van alles zijn, van het vergeten van iemands naam of identiteit tot het vergeten van hele perioden in iemands leven. Het kan ook geheugenverlies met zich meebrengen voor specifieke gebeurtenissen, zoals de details van een auto-ongeluk of een aanranding.

Bij DIS-patiënten wordt dissociatieve amnesie vaak gebruikt als verdedigingsmechanisme om het individu te beschermen tegen het overweldigende psychologische trauma van hun ervaringen. Het stelt het individu in staat de traumatische herinneringen tijdelijk te ‘vergeten’ of te blokkeren, waardoor ze kunnen functioneren en het hoofd kunnen bieden aan het dagelijks leven. Dit kan echter ook leiden tot problemen met het geheugen, de identiteit en relaties, omdat het individu moeite kan hebben om zich belangrijke persoonlijke informatie te herinneren of perioden van 'ontbrekende tijd' of gaten in zijn geheugen kan ervaren.