Pulsmotorische sensatie verwijst naar het vermogen om trillingen waar te nemen. Dit gevoel wordt gemedieerd door gespecialiseerde sensorische receptoren, mechanoreceptoren genaamd, die in staat zijn mechanische trillingen in de omgeving te detecteren. In het menselijk lichaam bevinden zich specifieke pulsmotorische sensorische receptoren in de huid, spieren en pezen waarmee we deze trillingen kunnen detecteren en waarnemen.

*Als je de huid van je lichaam indrukt en lichtjes aanraakt (of een insect op je voelt!), gebruik je receptoren met zenuwuiteinden die zich heel dicht bij het oppervlak bevinden - ze kunnen een object in de orde van nanometers detecteren. Dat is een miljardste van een meter!*

Enkele voorbeelden van wanneer we onze pulsmotorische sensatie gebruiken zijn:

* Het gerommel van een passerende vrachtwagen voelen terwijl je op de grond staat.

* Het waarnemen van subtiele trillingen via een hengel wanneer een vis in de haak bijt.

* Het detecteren van het tikken van een vinger op een tafel of oppervlak door direct huidcontact.

* Het opmerken van lichte trillingen in het stuur tijdens het rijden op een oneffen weg.

Pulsmotorische sensatie stelt ons in staat belangrijke tactiele informatie over onze omgeving waar te nemen en speelt een rol bij taken waarbij ruimtelijk bewustzijn, coördinatie en fijne manipulatie betrokken zijn. Schade aan deze sensorische receptoren of de neurale paden die betrokken zijn bij het verwerken van trillingsinformatie kan leiden tot sensorische tekorten die ons vermogen om trillingen waar te nemen en op de juiste manier met onze omgeving om te gaan, aantasten.