De behandeling van spondylolisthesis hangt af van de ernst van de aandoening en de symptomen van het individu. Hier zijn enkele veel voorkomende behandelingsopties:

Niet-chirurgische behandeling:

1. Aanpassing van rust en activiteit: Het vermijden van inspannende activiteiten die druk uitoefenen op de wervelkolom kan de pijn helpen verminderen en verder wegglijden van de wervels voorkomen.

2. Pijnmedicatie: Vrij verkrijgbare pijnstillers zoals niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) kunnen de pijn helpen beheersen.

3. Fysiotherapie: Een fysiotherapeut kan oefeningen ontwikkelen om de rug- en kernspieren te versterken, de houding te verbeteren en de flexibiliteit te vergroten om de belasting van de wervelkolom te verminderen.

4. Versteviging: In sommige gevallen kan het dragen van een rugbrace of korset worden aanbevolen om ondersteuning te bieden en de beweging van de wervelkolom te beperken.

Chirurgische behandeling:

Een operatie wordt doorgaans overwogen als niet-chirurgische behandelingen geen verlichting bieden of als de aandoening ernstig is. Het type operatie hangt af van de specifieke situatie:

1. Decompressie: Hierbij wordt al het weefsel verwijderd dat druk uitoefent op de zenuwen, zoals een hernia of sporen van botten.

2. Fusie: Bij deze procedure worden de aangetaste wervels permanent aan elkaar gesmolten met behulp van metalen schroeven, staven of bottransplantaten om verder wegglijden te voorkomen.

3. Laminectomie: Hierbij wordt een deel van de lamina, het achterste deel van de wervel, verwijderd om meer ruimte te creëren voor het ruggenmerg en de zenuwen.

4. Spondylolisthesisreductie: In sommige gevallen kan de verschoven wervel operatief opnieuw worden uitgelijnd en op zijn plaats worden vastgezet.

5. Minimaal invasieve technieken: Nieuwere chirurgische technieken, zoals minimaal invasieve wervelkolomchirurgie, maken gebruik van kleinere incisies en gespecialiseerde instrumenten om weefselschade te verminderen en het herstel te versnellen.

De beslissing over welke behandelingsoptie het meest geschikt is, moet worden genomen in overleg met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, op basis van de specifieke aandoening en behoeften van een individu.