Bij magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) worden radiogolven en een sterk magnetisch veld gebruikt om de weefsels van het lichaam in kaart te brengen. Het magnetische veld zorgt ervoor dat protonen in het lichaam zich op één lijn brengen met het veld. Wanneer een radiogolf door het lichaam wordt gepulseerd, absorberen de protonen energie en draaien ze hun spins om. Wanneer de radiogolf wordt uitgeschakeld, geven de protonen de geabsorbeerde energie vrij en keren terug naar hun oorspronkelijke uitlijning, waarbij ze een signaal uitzenden.

De sterkte van het uitgezonden signaal hangt af van de dichtheid van protonen in het weefsel. Hierdoor kan MRI beelden van het lichaam maken op basis van de verdeling van protonen in verschillende weefsels. Waterrijke weefsels, zoals bloed en hersenvocht, zien er bijvoorbeeld helder uit op MRI-beelden, terwijl vetrijke weefsels, zoals botten en spieren, donker lijken.

MRI is een veelzijdige beeldvormingstechniek waarmee een grote verscheidenheid aan weefsels en organen in het lichaam kan worden bestudeerd. Het is vooral nuttig voor het afbeelden van zachte weefsels, zoals de hersenen, het hart en de nieren. MRI wordt ook gebruikt voor het diagnosticeren en monitoren van verschillende medische aandoeningen, waaronder kanker, beroertes en hartziekten.