Hagiomanie is de buitensporige verering of aanbidding van heiligen of heilige mensen. Het is te zien in sommige religieuze groeperingen, waar wordt aangenomen dat de heiligen dichter bij God staan ​​dan gewone mensen, en daarom bijzondere eerbied en toewijding verdienen. Hagiomanie kan ook leiden tot het geloof dat de heiligen wonderen kunnen verrichten, en tot de gewoonte om tot hen te bidden om hulp en leiding.

De term 'hagiomanie' is afgeleid van de Griekse woorden 'hagios', wat 'heilig' betekent, en 'manie', wat 'waanzin' betekent. Het wordt vaak in kritische zin gebruikt om de buitensporige of irrationele verering van heiligen te beschrijven. Het kan echter ook in een positievere zin worden gebruikt, om de diepe toewijding en liefde te beschrijven die sommige mensen voor de heiligen voelen.

Hagiomanie heeft door de geschiedenis heen in veel verschillende religieuze tradities bestaan. In de katholieke kerk is de verering van heiligen bijvoorbeeld een centraal onderdeel van het geloof, en veel heiligen worden vereerd als beschermheren van specifieke doelen of beroepen. In het hindoeïsme gaat de aanbidding van goden vaak gepaard met de verering van heiligen en heilige mensen, van wie wordt aangenomen dat ze namens hun toegewijden bij de goden kunnen bemiddelen.

Hoewel hagiomanie voor veel mensen een bron van troost en inspiratie kan zijn, kan het ook leiden tot problemen zoals afgoderij, bijgeloof en het verwaarlozen van andere belangrijke aspecten van het religieuze geloof. Het is belangrijk om te onthouden dat de heiligen geen goden zijn, en dat ze niet op dezelfde manier aanbeden mogen worden als God. Ze moeten vereerd worden als heilige mensen die ons kunnen helpen dichter bij God te komen, maar ze mogen niet het middelpunt van ons geloof worden.