Het Adalia-probleem is een puzzel in de theoretische ecologie. Het is vernoemd naar de Adalia bipunctata, een soort lieveheersbeestjekever. De puzzel vraagt ​​zich af waarom deze soort lieveheersbeestjekever zo algemeen voorkomt, ook al heeft hij een lage reproductiesnelheid en wordt hij belaagd door vogels.

Het Adalia-probleem werd voor het eerst aan de orde gesteld door Alfred J. Lotka in 1925. Lotka toonde aan dat, onder bepaalde veronderstellingen, de Adalia-kever door zijn roofdieren met uitsterven bedreigd zou moeten worden. Ondanks deze aannames is de Adalia-kever echter nog steeds een veel voorkomende soort.

Er zijn een aantal mogelijke verklaringen voor het Adalia-probleem. Eén mogelijkheid is dat de Adalia-kever naast zijn roofdieren kan bestaan ​​omdat hij zich snel verspreidt. Dit betekent dat de kevers snel nieuwe gebieden kunnen koloniseren, zelfs als ze in andere gebieden worden belaagd.

Een andere mogelijkheid is dat de Adalia-kever profiteert van een soort mutualisme met mieren. Mieren beschermen de Adalia-kever tegen roofdieren, en in ruil daarvoor voorziet de Adalia-kever de mieren van voedsel.

Het Adalia-probleem is een complexe puzzel die nog niet volledig is opgelost. Het is echter een fascinerend voorbeeld van hoe ecologische systemen complex en onvoorspelbaar kunnen zijn.