Een lichamelijk onderzoek is een uitgebreide beoordeling van de lichamelijke gezondheid van een patiënt door middel van een reeks observaties, manoeuvres en tests, uitgevoerd door een zorgverlener. Het speelt een cruciale rol bij het diagnosticeren van medische aandoeningen, het monitoren van de gezondheidsstatus en het evalueren van de effectiviteit van de behandeling. Hier zijn de belangrijkste componenten van een lichamelijk onderzoek:

1. Inspectie:

De zorgverlener onderzoekt de patiënt visueel op eventuele afwijkingen in uiterlijk, huidskleur, houding, gang, lichaamsverhoudingen en eventuele zichtbare tekenen van ongemak of ongemak.

2. Palpatie:

De zorgverlener gebruikt zijn handen om het lichaam van de patiënt te voelen op temperatuurveranderingen, textuurvariaties, gevoeligheid, zwelling, vergrote organen en eventuele voelbare massa's of afwijkingen.

3. Percussie:

Bij percussie wordt met de vingers op specifieke delen van het lichaam getikt om de onderliggende structuren te beoordelen. Het geproduceerde geluid, de toonhoogte en de trillingen kunnen informatie verschaffen over de organen, luchtzakken en vloeistofniveaus in het lichaam.

4. Auscultatie:

Met behulp van een stethoscoop luistert de zorgverlener naar geluiden die door verschillende organen en lichaamsdelen worden geproduceerd. Dit omvat hartgeluiden, longgeluiden, darmgeluiden en eventuele abnormale bruuts of gemompel.

5. Neurologische beoordeling:

De zorgverlener controleert de mentale toestand, het bewustzijnsniveau, de oriëntatie, het geheugen, de reflexen, het gevoel, de coördinatie en het evenwicht van de patiënt. Dit helpt bij het beoordelen van de functie en integriteit van het zenuwstelsel.

6. Cardiovasculair onderzoek:

De zorgverlener evalueert de pols, de bloeddruk en de hartslag van de patiënt. Auscultatie van het hart wordt uitgevoerd om eventuele ruis, galop of hartritmestoornissen te identificeren.

7. Ademhalingsonderzoek:

De zorgverlener beoordeelt het ademhalingspatroon, de ademhalingsfrequentie en eventuele tekenen van ademnood van de patiënt. Auscultatie van de longen wordt gedaan om te luisteren naar abnormale ademgeluiden, piepende ademhaling, ruis of verminderde luchttoevoer.

8. Maagdarmonderzoek:

De buik wordt onderzocht op eventuele uitzetting, gevoeligheid, massa of ongebruikelijke geluiden. De zorgverlener kan zachte palpatie en percussie van de buik uitvoeren om de onderliggende organen te beoordelen.

9. Onderzoek van het bewegingsapparaat:

De zorgverlener evalueert het bewegingsbereik, de kracht en eventuele gevoeligheid of misvormingen in de gewrichten, spieren en botten van de patiënt.

10. Integumentair onderzoek:

De zorgverlener onderzoekt de huid op eventuele laesies, huiduitslag, veranderingen in textuur, kleur, vocht of temperatuur. Ook de haren, nagels en slijmvliezen worden beoordeeld.

11. Urogenitaal onderzoek:

Bij mannen kan het onderzoek het controleren van de uitwendige genitaliën, de testes en de prostaat omvatten (meestal uitgevoerd tijdens een afzonderlijk digitaal rectaal onderzoek). Bij vrouwen kan het een visuele inspectie van de uitwendige genitaliën en een bekkenonderzoek omvatten (uitgevoerd door een zorgverlener die is opgeleid in gynaecologische onderzoeken).

Over het algemeen levert een lichamelijk onderzoek waardevolle informatie op over de gezondheid van een patiënt en helpt het de zorgverlener weloverwogen beslissingen te nemen met betrekking tot diagnose, behandeling en verder onderzoek.