Transtracheale therapie is een zuurstoftoedieningssysteem waarbij chirurgisch een klein, dun plastic buisje in de luchtpijp (luchtpijp) wordt geïmplanteerd. Deze buis, bekend als tracheostomiebuis of transtracheale katheter, maakt de directe toediening van bevochtigde zuurstof in de longen mogelijk, waarbij de neus en mond worden omzeild.

Het proces van transtracheale therapie omvat doorgaans de volgende stappen:

1. Preoperatieve evaluatie :

- De patiënt ondergaat een grondige evaluatie om te bepalen of hij of zij geschikt is voor transtracheale therapie. Dit kan het beoordelen van de ademhalingsfunctie, de anatomie van de luchtwegen en onderliggende medische aandoeningen omvatten.

2. Chirurgie en plaatsing van de sonde :

- De procedure wordt uitgevoerd in een operatiekamer onder plaatselijke verdoving of algemene verdoving.

- Er wordt een kleine incisie gemaakt in de nek boven de luchtpijp.

- De transtracheale tube wordt via de incisie in de luchtpijp ingebracht.

- De sonde wordt op zijn plaats gehouden met hechtingen of een schuimverband.

3. Zuurstoftoevoer :

- Bevochtigde zuurstof wordt rechtstreeks via de tracheacanule toegediend met behulp van een gespecialiseerd toedieningssysteem.

- Het zuurstofdebiet en het vochtigheidsniveau worden zorgvuldig gecontroleerd om aan de behoeften van de patiënt te voldoen.

4. Controle en verzorging :

- Na plaatsing van de sonde wordt de patiënt nauwlettend gevolgd op een intensive care-afdeling (ICU) of in een passende zorgomgeving.

- Er worden regelmatig controles uitgevoerd om de zuurstofverzadiging, de ademhalingsstatus en eventuele complicaties te beoordelen.

- De slang wordt regelmatig gereinigd en onderhouden om verstoppingen of infecties te voorkomen.

5. Rehabilitatie :

- Zodra de patiënt stabiel is, kan hij revalidatie ondergaan om te leren hoe hij voor de tracheostomiebuis moet zorgen en hoe hij thuis met zijn toestand kan omgaan.

6. Langdurig gebruik en afbouwen :

- In sommige gevallen kan transtracheale therapie gedurende langere tijd worden toegepast, afhankelijk van de toestand van de patiënt.

- Indien mogelijk is het doel om de patiënt geleidelijk af te bouwen van de therapie naarmate de ademhalingsfunctie verbetert.

7. Verwijdering van de buis :

- Wanneer de patiënt geen transtracheale therapie meer nodig heeft, wordt de sonde tijdens een kleine ingreep verwijderd.

- De incisieplaats mag genezen en de patiënt kan de normale ademhaling hervatten.

Transtracheale therapie is doorgaans gereserveerd voor personen met ernstige ademhalingsaandoeningen of voor mensen die andere vormen van zuurstoftherapie niet effectief kunnen gebruiken. Het biedt een veilige en betrouwbare methode om zuurstof rechtstreeks naar de longen te brengen, waardoor de ademhalingsfunctie en de algehele kwaliteit van leven worden verbeterd.