Japanse acupunctuur (鍼灸, Shinkyu), het traditionele Oost-Aziatische medische systeem, wordt in alle Oost-Aziatische culturen beoefend. Hoewel de Japanse acupunctuur het nauwst verbonden is met de traditionele Chinese geneeskunde (TCM), is ze aanzienlijk geëvolueerd ten opzichte van de oorspronkelijke Chinese benadering.

Al in de 3e eeuw begonnen artsen in Japan onderscheid te maken van Chinese acupunctuur. Deze vroege Japanse acupunctuur, ook wel Hari genoemd, omvatte een uniek theoretisch raamwerk dat de nadruk legde op het belang van de buik, het concept van 'Hara' en het gebruik van moxibustie.

Een opmerkelijk verschil tussen Japanse acupunctuur en TCM is de focus op palpatie. Bij TCM vertrouwt de acupuncturist sterk op visuele diagnose, zoals het observeren van de tong en de gezichtshuid van de patiënt, om de juiste acupunctuurpunten te bepalen. Japanse acupuncturisten leggen daarentegen meer nadruk op palpatie, waarbij ze het lichaam van de patiënt voelen op subtiele veranderingen in temperatuur, textuur en weerstand. Hierdoor kunnen ze de meest effectieve acupunctuurpunten voor de individuele patiënt identificeren.

Een ander onderscheid tussen Japanse acupunctuur en TCM is het gebruik van verschillende acupunctuurtechnieken. Japanse acupuncturisten gebruiken vaak dunnere naalden dan die bij TCM worden gebruikt, en ze brengen de naalden ondieper in. Ze hebben ook de neiging om een ​​zachtere naaldtechniek te gebruiken, waardoor de kans kleiner is dat ze pijn of ongemak veroorzaken.

Ten slotte legt de Japanse acupunctuur een grotere nadruk op de behandeling van chronische pijn. Bij TCM wordt acupunctuur vaak gebruikt om een ​​breed scala aan aandoeningen te behandelen, waaronder acute ziekten en verwondingen. Japanse acupuncturisten hebben zich echter van oudsher gespecialiseerd in de behandeling van chronische pijn en hebben hiervoor een aantal specifieke acupunctuurtechnieken ontwikkeld.

Japanse acupunctuur is een unieke en effectieve vorm van traditionele Oost-Aziatische geneeskunde die al eeuwenlang in Japan wordt beoefend. Het is gebaseerd op de principes van de taoïstische filosofie en maakt gebruik van acupunctuur, moxibustie en andere technieken om de gezondheid en het welzijn te bevorderen. Hoewel het veel overeenkomsten vertoont met de traditionele Chinese geneeskunde, is de Japanse acupunctuur aanzienlijk geëvolueerd ten opzichte van de oorspronkelijke Chinese benadering en is het nu een aparte vorm van medische praktijk.