Onmiddellijke decompressie omvat het onmiddellijk verlichten van de druk op de hersenen bij mensen met acuut traumatisch hersenletsel (TBI) door middel van chirurgische ingrepen. Het heeft tot doel verdere schade te voorkomen en de neurologische resultaten te verbeteren door de intracraniale druk (ICP), de druk in de schedel die de hersenen omringt, te verminderen.

De belangrijkste aspecten van onmiddellijke decompressie zijn onder meer:

Craniotomie:een deel van de schedel wordt verwijderd om een ​​grotere opening te creëren, waardoor de hersenen kunnen uitzetten en de druk kunnen verminderen. Deze techniek wordt vaak gebruikt voor gevallen van ernstig traumatisch hersenletsel waarbij de ICP ondanks de initiële medische behandeling hoog blijft.

Craniectomie:vergelijkbaar met een craniotomie, maar in plaats van het schedelfragment te verwijderen, wordt het tijdelijk verwijderd en later teruggeplaatst zodra de zwelling en druk zijn afgenomen. Deze methode zorgt ervoor dat de hersenen kunnen uitzetten zonder dat er een permanent defect in de schedel ontstaat.

Decompressieve hemicraniectomie:hierbij wordt een groot deel van de schedel en de dura (het harde membraan dat de hersenen bedekt) aan één kant van de hersenen verwijderd. Het wordt uitgevoerd als er sprake is van aanzienlijke zwelling en druk op één halfrond.

Deze decompressieprocedures worden doorgaans uitgevoerd als noodmaatregelen in gevallen waarin conservatieve behandelingen, zoals medicatie, het omhoog brengen van het hoofd of gecontroleerde ventilatie, onvoldoende zijn bij het behandelen van ICP. Door onmiddellijk de druk te verlichten en ruimte te creëren voor hersenexpansie, heeft onmiddellijke decompressie tot doel de cerebrale bloedstroom te verbeteren, weefselschade te verminderen en de natuurlijke herstelprocessen van de hersenen te vergemakkelijken.

De beslissing voor onmiddellijke decompressie wordt zorgvuldig genomen door neurochirurgen op basis van verschillende factoren, waaronder het type en de ernst van het trauma, de neurologische status van de patiënt en ICP-metingen. Het wordt beschouwd als een complexe procedure met potentiële risico's, dus wordt het zorgvuldig afgewogen tegen de potentiële voordelen bij het verbeteren van de neurologische functie op de lange termijn.