Artsen gebruiken verschillende hulpmiddelen en overwegingen bij het voorschrijven van specifieke medicijnen aan patiënten, waaronder:

1. Medische geschiedenis: De medische geschiedenis van de patiënt, inclusief huidige en vroegere medische aandoeningen, allergieën en medicatietolerantie, wordt beoordeeld om de veiligheid en effectiviteit van de voorgeschreven medicatie te garanderen.

2. Lichamelijk onderzoek en diagnostische tests: De resultaten van lichamelijke onderzoeken en diagnostische tests, zoals laboratoriumrapporten, beeldvormende onderzoeken en biopsierapporten, helpen bij het identificeren van de onderliggende medische aandoening en begeleiden behandelbeslissingen.

3. Indicatie: De arts bepaalt voor welke specifieke indicatie het geneesmiddel wordt voorgeschreven. Als de patiënt bijvoorbeeld hypertensie (hoge bloeddruk) heeft, zal het medicijn worden gekozen om de bloeddruk te verlagen.

4. Contra-indicaties en geneesmiddelinteracties: De arts controleert op mogelijke contra-indicaties (aandoeningen of medicijnen die het voorgeschreven medicijn onveilig maken) en geneesmiddelinteracties (negatieve effecten wanneer twee of meer medicijnen samen worden ingenomen).

5. Medicatierichtlijnen en op bewijs gebaseerd onderzoek: Klinische praktijkrichtlijnen, medicijnformuleringen en wetenschappelijke onderzoeken beïnvloeden de medicijnkeuze. Deze bronnen bieden op bewijs gebaseerde aanbevelingen voor effectieve en geschikte medicamenteuze therapie.

6. Patiëntvoorkeuren en kostenoverwegingen: De voorkeuren en kostenoverwegingen van de patiënt kunnen ook de medicatiekeuze beïnvloeden. Sommige medicijnen kunnen verschillende bijwerkingen hebben of duurder zijn dan andere, dus de arts bespreekt deze factoren met de patiënt.

Wat de PDR (Physicians' Desk Reference) betreft, deze dient als een waardevolle bron voor voorschrijvende artsen. De PDR is een uitgebreid compendium met geneesmiddeleninformatie dat gedetailleerde informatie biedt over medicijnen, inclusief hun farmacologie, indicaties, dosering, contra-indicaties, voorzorgsmaatregelen, bijwerkingen en meer. Het wordt vaak gebruikt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om informatie over geneesmiddelen te verifiëren, interacties tussen geneesmiddelen te controleren en op de hoogte te blijven van de nieuwste medicatierichtlijnen.

Artsen kunnen ook andere bronnen raadplegen, zoals elektronische medische dossiers (EPD's), medische databases en systemen ter ondersteuning van klinische beslissingen, om hen te helpen weloverwogen medicatiebeslissingen te nemen en de veiligheid en het welzijn van hun patiënten te garanderen.