Een droge redding is een techniek die bij het duiken wordt gebruikt om veilig een duiker te redden die geen lucht meer heeft en niet zelfstandig naar de oppervlakte kan komen. Het houdt in dat een hulpverlener de duiker in nood benadert en hem/haar voorziet van een secundaire luchtbron, zodat de duiker kan ademen en veilig naar de oppervlakte kan opstijgen.

Hier volgt een stapsgewijze uitleg van hoe een droge redding doorgaans wordt uitgevoerd:

1. Beoordeling :De redder stelt vast of de duiker in nood geen lucht meer heeft en hulp nodig heeft. Dit kan worden gedaan door de luchtmeter of manometer van de duiker te controleren, het gedrag van de duiker te observeren (bijvoorbeeld worstelen met ademhalen of met zijn armen zwaaien), of door met de duiker te communiceren via handsignalen.

2. Aanpak :De redder benadert de duiker in nood voorzichtig en houdt een veilige afstand aan om verstrikking te voorkomen. Een goede controle over het drijfvermogen is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de redder de duiker effectief kan bereiken zonder dat de duiker zinkt of de controle verliest.

3. Hulp bij het drijven :Indien nodig kan de reddingswerker de duiker in nood voorzien van drijfhulp om hem te helpen opstijgen. Dit kan worden bereikt door het gebruik van het eigen drijfvermogencompensatorapparaat (BCD) of door een reserve-drijfvermogenapparaat aan de duiker te bevestigen.

4. Lucht delen :Eenmaal binnen bereik brengt de redder een luchtuitwisselingsverbinding tot stand met de duiker in nood. Dit wordt meestal gedaan met behulp van een octopus-regelaar, een secundaire vraagregelaar die is aangesloten op de primaire regelaar van de hulpverlener. De redder geeft de octopus-regelaar door aan de duiker in nood, zodat deze eruit kan ademen.

5. Opstijging :Terwijl hij fysiek contact houdt met de duiker in nood, begeleidt de redder hem naar de oppervlakte. Beide duikers stijgen langzaam en gecontroleerd op om decompressieziekte (DCZ) te voorkomen.

6. Oppervlakondersteuning :Eenmaal aan de oppervlakte helpt de redder de duiker in nood bij het uittrekken van zijn duikuitrusting en het in een stabiele positie komen. Het kan zijn dat de hulpverlener extra ondersteuning en zorg moet bieden totdat er hulp arriveert.

7. Signaal voor hulp :De reddingswerker geeft een signaal voor hulp van andere duikers of boten in de buurt om verdere medische hulp of vervoer te regelen.

Het is belangrijk op te merken dat reddingsacties op het droge alleen mogen worden uitgevoerd door getrainde duikers die ervaring hebben met reddingstechnieken en over de noodzakelijke vaardigheden en uitrusting beschikken. Veiligheid staat voorop en duikers mogen zich nooit in risicovolle situaties begeven die hun training en capaciteiten te boven gaan.