De term 'nachtschade' heeft een interessante oorsprong die teruggaat tot de oudheid. Het is afgeleid van de Oud-Engelse woorden "niht" en "scada", wat respectievelijk "nacht" en "schaduw" betekent. De term 'nachtschade' werd bedacht om te verwijzen naar een groep planten waarvan werd aangenomen dat ze sinistere eigenschappen bezaten en werden geassocieerd met duisternis.

Deze associatie met duisternis vloeide voort uit het feit dat veel van deze planten een onderscheidend kenmerk vertonen:hun bloemen hebben de neiging om 's nachts te bloeien en hun geur vrij te geven onder dekking van de duisternis. Dit nachtelijke gedrag, gecombineerd met de giftige aard van sommige soorten nachtschade, bracht mensen ertoe hen te associëren met kwade of bovennatuurlijke verschijnselen.

Tot de nachtschadefamilie behoren verschillende bekende planten, zoals aubergines, tomaten, aardappelen, paprika's en belladonna. Hoewel sommige van deze planten perfect eetbaar zijn en op grote schaal worden gekweekt, bevatten andere, zoals belladonna, giftige stoffen en worden ze van oudsher gebruikt in kruidengeneesmiddelen of zelfs als vergif.

De naam "nachtschade" diende als waarschuwing en waarschuwde mensen voor de potentiële gevaren die aan deze planten verbonden zijn. Deze term benadrukte hun verbinding met de duisternis en versterkte het idee dat er met zorg mee moet worden omgegaan. In de loop van de tijd werd de naam synoniem met de plantenfamilie die deze gemeenschappelijke kenmerken gemeen heeft.