Epifysaire ossificatie verwijst naar het proces van botvorming dat plaatsvindt op de groeischijven, of epifysaire platen, gelegen aan de uiteinden van lange botten. Het is een cruciaal onderdeel van de ontwikkeling en groei van het skelet tijdens de kindertijd en adolescentie.

Belangrijkste punten over epifysaire ossificatie:

1. Groeiplaten: Epifysaire ossificatie vindt plaats op de groeischijven, dit zijn gespecialiseerde kraakbeengebieden die zich bevinden tussen de epifyse (het afgeronde uiteinde van een lang bot) en de diafyse (de schacht van het bot).

2. Endochondrale ossificatie: Epifysaire ossificatie volgt een proces dat endochondrale ossificatie wordt genoemd. Bij dit proces worden kraakbeencellen in de groeischijf geleidelijk vervangen door botweefsel.

3. Primair Ossificatiecentrum: Tijdens de vroege ontwikkeling verschijnt er een primair ossificatiecentrum in de diafyse van het lange bot. Vanaf hier strekt de botvorming zich uit naar de epifyse.

4. Secundaire ossificatiecentra: Later ontwikkelen zich binnen de epifyses secundaire ossificatiecentra. Deze centra zetten uit en versmelten met het primaire ossificatiecentrum, wat resulteert in de groei en verlenging van het bot.

5. Epifysaire sluiting: Wanneer een individu de volwassenheid van het skelet bereikt, ondergaan de groeischijven een proces dat epifysaire sluiting wordt genoemd. De kraakbeencellen stoppen met delen en de groeischijf wordt vervangen door een stevige benige brug, die de epifyse met de diafyse verbindt. Dit markeert het einde van de longitudinale botgroei.

Epifysaire ossificatie is een essentieel proces dat bijdraagt ​​aan een goede groei en ontwikkeling van het skelet, waardoor individuen hun volledige volwassen lengte kunnen bereiken. Het speelt ook een rol bij de remodellering en het onderhoud van botten gedurende het hele leven.