Wanneer anatomische structuren bijna anatomisch uitgelijnd zijn, worden ze gepositioneerd op een manier die zowel functioneel is als hun natuurlijke anatomische relaties benadert. Dit kan worden bereikt via verschillende methoden, waaronder chirurgische procedures, niet-chirurgische behandelingen (zoals fysiotherapie of braces) of een combinatie van benaderingen. Het doel van het bereiken van een vrijwel anatomische uitlijning is het herstellen van de juiste functie, stabiliteit en biomechanica van het getroffen gebied, terwijl ook genezing en structurele integriteit op de lange termijn worden bevorderd.
Bij orthopedische chirurgie kan bijna-anatomische uitlijning bijvoorbeeld verwijzen naar de correctie van de botuitlijning in geval van fracturen of misvormingen, waarbij het doel is om de natuurlijke uitlijning van het bot te herstellen om een goede functie en draagvermogen te garanderen. Bij wervelkolomchirurgie kan bijna-anatomische uitlijning het opnieuw uitlijnen van de wervels inhouden om afwijkingen van de wervelkolomkromming (zoals scoliose of kyfose) te verminderen, waardoor de zenuwimpingatie wordt verlicht, de stabiliteit van de wervelkolom wordt verbeterd en de pijn wordt verminderd.
De term "bijna anatomische uitlijning" benadrukt het belang van het bereiken van een staat van uitlijning die zo dicht mogelijk bij de normale anatomische structuur en positie ligt, waarbij wordt erkend dat in sommige gevallen een perfecte anatomische uitlijning niet altijd haalbaar of noodzakelijk is voor optimale resultaten.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win