Interne chemicaliën kunnen stimuli zijn omdat ze zich kunnen binden aan receptoren op cellen en verschillende reacties kunnen veroorzaken. Het hormoon adrenaline kan zich bijvoorbeeld binden aan receptoren op hartcellen en ervoor zorgen dat deze sneller kloppen. Op dezelfde manier kan het hormoon insuline zich binden aan receptoren op levercellen en ervoor zorgen dat deze glucose uit de bloedbaan opnemen.

Er zijn veel verschillende soorten interne chemicaliën die als stimuli kunnen werken, en ze kunnen verschillende effecten op het lichaam hebben. Sommige interne chemicaliën, zoals hormonen en neurotransmitters, kunnen zeer specifieke effecten hebben op specifieke cellen of weefsels. Anderen, zoals ionen en pH, kunnen meer algemene effecten op het hele lichaam hebben.

Interne chemicaliën kunnen ook worden geproduceerd als reactie op externe stimuli. De afgifte van adrenaline als reactie op stress wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door de afgifte van hormonen uit de bijnieren. Op dezelfde manier wordt de afgifte van insuline als reactie op een hoge bloedsuikerspiegel veroorzaakt door de afgifte van hormonen uit de pancreas.

Het vermogen van interne chemicaliën om als stimuli te fungeren is essentieel voor het goed functioneren van het lichaam. Het stelt het lichaam in staat te reageren op zowel interne als externe veranderingen in de omgeving en de homeostase te behouden.