Autonoom zenuwstelsel

Het autonome zenuwstelsel (AZS) is een onderdeel van het perifere zenuwstelsel dat onwillekeurige spieren, klieren en organen innerveert. Het is verder onderverdeeld in twee takken:het sympathische zenuwstelsel (SNS) en het parasympathische zenuwstelsel (PNS).

Het SZS is verantwoordelijk voor de ‘vecht- of vlucht’-reactie van het lichaam, terwijl het PZS verantwoordelijk is voor de ‘rust- en verteer’-reactie van het lichaam.

Korte preganglionische axonen en lange postganglionische axonen

Een van de belangrijkste verschillen tussen het SNS en het PNS is de lengte van hun preganglionische en postganglionische axonen.

* Preganglionische axonen zijn de axonen die het centrale zenuwstelsel (CZS) verbinden met de autonome ganglia.

* Postganglionische axonen zijn de axonen die de autonome ganglia verbinden met de doelorganen.

In het SZS zijn de preganglionische axonen kort en de postganglionische axonen lang. Dit komt omdat de autonome ganglia van het SZS zich dicht bij het CZS bevinden.

In het PZS zijn de preganglionische axonen lang en de postganglionische axonen kort. Dit komt omdat de autonome ganglia van het PZS zich ver van het CZS bevinden.

De lengte van de preganglionische en postganglionische axonen heeft belangrijke implicaties voor de functie van het AZS. De korte preganglionische axonen van het sociale zenuwstelsel maken gecoördineerde reacties op bedreigingen mogelijk. De lange preganglionische axonen van het PZS zorgen voor een nauwkeurigere controle over de interne organen van het lichaam.