Laagspanningsfrontale kabels in een ECG verwijzen naar verminderde amplitude van QRS-complexen in afleidingen I, aVL en V6, die naar het frontale oppervlak van het hart zijn gericht. Hoewel subtiele laagspanningscomplexen binnen het normale bereik kunnen liggen, vereist een meer uitgesproken spanningsreductie verder onderzoek.

Mogelijke oorzaken van frontale kabels met lage spanning:

1. Obesitas :Overmatig onderhuids vet kan de elektrische geleiding verstoren, wat resulteert in lagere spanningsamplitudes.

2. Longemfyseem :Emfysemateuze veranderingen in de longen verstoren de normale overdracht van elektrische signalen, wat bijdraagt ​​aan spanningsvermindering.

3. Pericardiale effusie :Vochtophoping in de hartzak fungeert als een barrière voor elektrische geleiding en veroorzaakt laagspanningscomplexen.

4. Myocardinfarct :Oudere, uitgebreide MI-gebieden kunnen leiden tot verminderde signaalgeneratie, wat resulteert in een verminderde spanning.

5. Cardiomyopathie :Verschillende soorten cardiomyopathie, zoals hypertrofische cardiomyopathie, kunnen de dikte van de ventriculaire wanden en de elektrische geleidbaarheid beïnvloeden, wat zich uit in veranderingen in de lage spanning.

6. Elektrolytafwijkingen :Hypokaliëmie, vooral in ernstige gevallen, kan de QRS-amplitude verlagen.

7. Aritmieën :Sommige aritmieën, zoals een volledig hartblok of atriumfibrilleren, kunnen een verminderde ventriculaire activering veroorzaken, wat leidt tot laagspanningscomplexen.

8. Linkerventrikelhypertrofie met verwijde ventrikel :Een grotere ventriculaire massa met een vergrote kamer kan resulteren in bevindingen over lage spanning als gevolg van de grotere afstand van de elektrische bron van het hart tot de opnamekabels.

9. Positie van het hart :Een lage spanning in de frontale afleidingen kan meer uitgesproken zijn als de oriëntatie van het hart in de borstkas de voorkeur geeft aan een verminderde spanningsprojectie naar die afleidingen.

10. Technische fouten :Onjuiste plaatsing van de elektroden of technische problemen met de ECG-opname kunnen laagspanningscomplexen nabootsen.

Betekenis en interpretatie :

Frontale laagspanningsafleidingen op zichzelf hebben mogelijk geen significante klinische implicaties, tenzij ze gepaard gaan met andere afwijkingen op het ECG. Wanneer ze echter aanwezig zijn in combinatie met andere tekenen van bepaalde aandoeningen zoals pericardiale effusie, hypokaliëmie, cardiomyopathie of geleidingsstoornissen, dragen ze bij aan een nauwkeurigere diagnose.

Omdat frontale laagspanningsleads meerdere onderliggende oorzaken kunnen hebben, is verdere evaluatie doorgaans gerechtvaardigd, waarbij mogelijk aanvullende diagnostische tests, beeldvorming en overleg met een cardioloog nodig zijn voor een goed beheer.