? Veel soorten cimicifuga , ook wel bekend als bugbane of zilverkaars , zijn inheems in Noord-Amerika . Het is een prachtig bosrijk plant die bloemen en kan worden gebruikt als een decoratieve aanvulling op het bos of cottage tuinen . Achttien soorten van dit plantengeslacht zijn verspreid over de hele wereld . Het krijgt zijn gemeenschappelijke naam van bugbane uit de mogelijkheid om insecten af te weren . De plant is vooral bekend om zijn vele medicinale toepassingen . Plant beschrijving

Cimicifuga is een vaste plant die kan groeien meer dan 5 meter hoog . De drielobbige bladeren kunnen zowel groen of zwart , afhankelijk van de hybride . Overkoepelende toverstokken van kleine pluizige bloemen verschijnen in het vroege najaar in wit of lichtroze . De blaadjes zelf zijn moeilijk te zien ; het is de meeldraden dat de bloemen zo opvallend te maken. Ze groeien het best in de volle zon in koelere gebieden , hoewel ze wat schaduw in de warmere klimaten waarderen . Ze zijn mooi wanneer geplant in een border of als accent plant. De geurende bloemen mooi in boeketten . Ze zijn herten - en konijnen - bestendig.
Geschiedenis

In Noord-Amerika , inheemse stammen begon met behulp van de wortels van cimicifuga aan reuma en vrouwelijke aandoeningen te behandelen. De Iroquois gebruikten een wortel thee als een voetenbad . Het kruid werd ook aanbevolen als een diureticum en algemene gezondheid tonic. Veel inheemse groepen gebruikt de wortel naar menstruele dysfunctie te behandelen en te helpen tijdens de bevalling . Verwijzingen naar dit kruid kan worden gevonden in de Amerikaanse kruid boeken die teruggaat tot 1801 . Artsen vaak voorgeschreven dit kruid tijdens 1800s als een anti - inflammatoire reuma en artritis , alsook voor het reguleren van de menstruele cyclus en na pijnen van geboorte . Ook werd voorgeschreven om de zenuwen . Cimicifuga werd opgenomen in de Verenigde Staten Farmacopee tussen de jaren 1820 en 1926 onder de namen van zwarte snakeroot , macrotys , zilverkaars en cimicifuga . Dr John King (1813-1893) leerde zijn verloskundige studenten over zilverkaars als favoriet remedie .
Wetenschappelijk Onderzoek

Wetenschappelijke studies over cimicifuga begon in de vroege jaren 1900 . Wetenschappers konden tanninen , suikers , salicylzuur , isoferulic zuur , vetzuren en phytosterin uit monsters te isoleren . Een studie van 1944 toonde oestrogeen - achtige activiteit bij muizen, indien zij werden in de wortels . Studies gedaan in de jaren 1950 en '60 toonde aan dat meer actieve chemische verbindingen die verklaarde waarom het kruid zo goed werkte met vrouwelijke voortplantingsorganen. In de jaren 1980 , wetenschappers geïsoleerd een isoflavonen genaamd formononetine . Verschillende chemische verbindingen gemakkelijk gewonnen in alcohol werk om symptomen van de menopauze te behandelen.
Klinische studies en toepassingen

Duitsland leidt de wereld in kruiden studies , waaronder het werken met cimicifuga . Onderzoek daar vond dit kruid om opvliegers , slaapstoornissen en depressie symptomen rondom de menopauze verbeteren. Het kruid invloed hypofyse hormoonspiegel en vermindert het luteïniserend hormoon ( LH ) terwijl niveaus van het follikel stimulerend hormoon ( FSH ) en prolactine alleen. LH en FSH zijn de primaire spelers in een vrouw ovulatie-cyclus , terwijl prolactine stimuleert de melkproductie .
Huidige gebruik

Vandaag de dag wordt cimicifuga gebruikt door kruidendokters en natuurgenezers aan vrouwelijke beheren hormoon disfuncties . Aanbevolen overgangsklachten vanwege de oestrogeen - achtige acties vergemakkelijken . Het groeit in populariteit met vele alternatieve therapeuten en kan zelfs worden voorgeschreven door artsen die bekend zijn met de voordelen ervan .