Het Hornbostel-Sachs-systeem voor de classificatie van muziekinstrumenten is een hiërarchisch systeem dat muziekinstrumenten categoriseert op basis van hun geluidsproductie. Het werd in 1914 ontwikkeld door Erich von Hornbostel en Curt Sachs en is sindsdien het meest gebruikte systeem geworden voor het classificeren van muziekinstrumenten.

Het Hornbostel-Sachs-systeem verdeelt muziekinstrumenten in vier hoofdcategorieën:

* Idiofoons: Instrumenten die geluid produceren door de trilling van de behuizing van het instrument zelf. Voorbeelden hiervan zijn xylofoons, marimba's en gongs.

* Membranofoons: Instrumenten die geluid produceren door de trilling van een uitgerekt membraan. Voorbeelden hiervan zijn drums, tamboerijnen en banjo's.

* Chordofoons: Instrumenten die geluid voortbrengen door de trilling van snaren. Voorbeelden hiervan zijn gitaren, violen en piano's.

* Aerofoons: Instrumenten die geluid produceren door de trilling van lucht. Voorbeelden hiervan zijn fluiten, klarinetten en trompetten.

Elk van deze vier hoofdcategorieën is verder onderverdeeld in subcategorieën, en elke subcategorie is verder onderverdeeld in meer specifieke categorieën. De categorie idiofonen is bijvoorbeeld onderverdeeld in de volgende subcategorieën:

* Geraakte idiofonen: Instrumenten waarop met een hamer of hamer wordt geslagen. Voorbeelden hiervan zijn xylofoons, marimba's en gongs.

* Geplukte idiofonen: Instrumenten die met een vinger of plectrum worden tokkeld. Voorbeelden hiervan zijn klavecimbels en piano's.

* Wrijvingidiofonen: Instrumenten die met een stok of strijkstok worden ingewreven. Voorbeelden hiervan zijn glazen harmonica's en muziekzagen.

Het Hornbostel-Sachs-systeem is een uitgebreide en systematische manier om muziekinstrumenten te classificeren. Het wordt gebruikt door muzikanten, musicologen en andere wetenschappers om de verschillende soorten muziekinstrumenten die er bestaan ​​te bestuderen en te begrijpen.