Een uitbloeiing is een witte of kristallijne afzetting die zich vormt op het oppervlak van een materiaal, zoals een muur of baksteen, als gevolg van de verdamping van water uit het materiaal. De term wordt meestal gebruikt om de vorming van zouten op het oppervlak van bouwmaterialen, zoals bakstenen, mortel en beton, te beschrijven.

Uitbloeiing treedt op wanneer in water oplosbare zouten, zoals calciumcarbonaat, magnesiumsulfaat en natriumchloride, in het materiaal aanwezig zijn en door de verdamping van water naar de oppervlakte worden gebracht. Terwijl het water verdampt, blijven de zouten achter op het oppervlak van het materiaal, waardoor een witte of kristallijne afzetting ontstaat.

Uitbloeiingen zijn niet schadelijk voor het materiaal zelf, maar kunnen wel lelijk zijn en het uiterlijk van een gebouw aantasten. Het kan ook een teken zijn dat het materiaal vocht absorbeert, wat tot ernstigere problemen kan leiden, zoals structurele schade.

Om uitbloeiingen te voorkomen, is het belangrijk ervoor te zorgen dat het materiaal niet wordt blootgesteld aan overmatig vocht. Dit kan door het oppervlak van het materiaal af te dichten met een waterafstotende kit, of door materialen te gebruiken die minder gevoelig zijn voor uitbloeiingen.