Kleurenblindheid, of tekort aan kleurenzicht, is een aandoening waarbij het individu moeite heeft bepaalde kleuren te onderscheiden. Het meest voorkomende type kleurenblindheid is rood-groen kleurenblindheid, waarbij de persoon moeite heeft onderscheid te maken tussen rode en groene kleuren. Andere vormen van kleurenblindheid zijn blauw-gele kleurenblindheid en volledige kleurenblindheid (monochromatie).

Bij rood-groen kleurenblindheid heeft de persoon moeite om onderscheid te maken tussen rode en groene voorwerpen. Dit komt doordat de kegeltjes in het netvlies die verantwoordelijk zijn voor het detecteren van rood en groen licht ontbreken of niet goed werken. Als gevolg hiervan kan de persoon rode en groene objecten als dezelfde kleur zien, of ze als een geheel andere kleur zien.

Bij blauw-gele kleurenblindheid heeft de persoon moeite om onderscheid te maken tussen blauwe en gele voorwerpen. Dit komt doordat de kegeltjes in het netvlies die verantwoordelijk zijn voor het detecteren van blauw en geel licht ontbreken of niet goed werken. Als gevolg hiervan kan de persoon blauwe en gele voorwerpen als dezelfde kleur zien, of ze kunnen ze als een geheel andere kleur zien.

Bij volledige kleurenblindheid kan de persoon geen kleuren zien. Dit komt doordat alle kegeltjes in het netvlies ontbreken of niet goed werken. Als gevolg hiervan ziet de persoon de wereld in grijstinten.

Kleurenblindheid is een genetische aandoening en wordt meestal geërfd van de ouders. Het kan echter ook worden veroorzaakt door oogletsel of ziekten. Er is geen remedie voor kleurenblindheid, maar er zijn enkele behandelingen die mensen met kleurenblindheid kunnen helpen onderscheid te maken tussen kleuren.