Oud-Engels, ook bekend als Angelsaksisch, was de taal die in Engeland werd gesproken van de 5e tot de 12e eeuw. Het was de taal van de Angelsaksische kolonisten die vanuit continentaal Europa naar Groot-Brittannië kwamen, en het was de voorloper van het moderne Engels.

Hier zijn enkele belangrijke dingen die u moet weten over het Oud-Engels:

- Het was een Germaanse taal, nauw verwant aan andere Germaanse talen zoals Duits en Nederlands.

- Het is geschreven met behulp van de Angelsaksische runen, die later werden vervangen door het Latijnse alfabet.

- Het Oudengels had een rijke woordenschat, waaronder veel woorden die nog steeds in het moderne Engels worden gebruikt, zoals 'boek', 'koning' en 'liefde'.

- De grammatica van het Oudengels was heel anders dan die van het moderne Engels, en er werd gebruik gemaakt van een complex systeem van verbuigingen en vervoegingen.

- Oud-Engels was eeuwenlang de taal van de literatuur, het recht en de religie in Engeland.

- De Normandische verovering van Engeland in 1066 had een diepgaande invloed op de Engelse taal, en het Oudengels begon geleidelijk vervangen te worden door het Anglo-Normandische, een mix van Oud-Engels en Normandisch Frans.

- In de 12e eeuw was het Oudengels grotendeels buiten gebruik geraakt, maar de invloed ervan op het moderne Engels is nog steeds zichtbaar in de vele woorden en grammaticale kenmerken die bewaard zijn gebleven.

Het leren van Oud-Engels kan een fascinerende en lonende ervaring zijn, omdat het ons in staat stelt een kijkje in het verleden te nemen en de oorsprong van de Engelse taal te begrijpen.