De eed van Hippocrates is een eed die wordt afgelegd door artsen en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en die vermoedelijk is geschreven door Hippocrates, een Griekse arts, in de 4e eeuw voor Christus. De eed is een belofte om ethische normen in de medische praktijk te handhaven en prioriteit te geven aan het welzijn van patiënten. Hoewel de eed in de loop van de tijd enkele herzieningen heeft ondergaan, blijven de kernprincipes ervan relevant en toepasbaar op de hedendaagse geneeskunde. Hier zijn enkele belangrijke manieren waarop de eed van Hippocrates van toepassing is op de geneeskunde van vandaag:

Respect voor de autonomie van patiënten: De eed benadrukt het belang van het respecteren van de autonomie en het beslissingsvermogen van patiënten. Artsen zijn verplicht om geïnformeerde toestemming van patiënten te verkrijgen voordat ze medische procedures uitvoeren, om ervoor te zorgen dat patiënten de risico's, voordelen en alternatieven begrijpen die aan hun behandeling zijn verbonden.

Niet-schadelijk: Het principe van niet-schadelijk maken, wat betekent 'geen kwaad doen', staat centraal in de eed van Hippocrates. Artsen beloven dat zij zich zullen onthouden van handelingen die schade kunnen toebrengen aan hun patiënten en dat zij de veiligheid en het welzijn van patiënten boven alles zullen stellen.

Weldadigheid: Artsen zijn verplicht om in het beste belang van hun patiënten te handelen en de hoogst mogelijke zorgstandaard te bieden. Dit omvat het nastreven van behandelingen die op bewijs zijn gebaseerd en die de potentie hebben om de gezondheid van de patiënt ten goede te komen.

Vertrouwelijkheid: De eed benadrukt het belang van het handhaven van de privacy en vertrouwelijkheid van patiënten. Artsen zijn verplicht de gevoelige aard van de medische informatie van patiënten te respecteren en ervoor te zorgen dat deze vertrouwelijk blijft, behalve in omstandigheden waarin openbaarmaking wettelijk of ethisch vereist is.

Professionalisme en competentie: Artsen beloven hun kennis en vaardigheden voortdurend bij te werken om op de hoogte te blijven van de medische ontwikkelingen. Ze beloven ook dat ze zich op een professionele en ethische manier zullen gedragen, waardoor het vertrouwen en de verstandhouding met patiënten wordt bevorderd.

Rechtvaardigheid en gelijkheid: De eed van Hippocrates benadrukt het principe van rechtvaardigheid en gelijkheid, waarbij artsen worden verplicht zorg te verlenen zonder discriminatie op basis van factoren als ras, geslacht, sociaal-economische status of religie.

Hoewel de eed van Hippocrates niet juridisch bindend is, dient deze wel als een krachtige morele en ethische gids voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. Het herinnert artsen aan hun verantwoordelijkheden jegens patiënten en de samenleving en moedigt hen aan om de geneeskunde te beoefenen met integriteit, mededogen en de hoogste ethische normen. Door de principes van de eed hoog te houden, dragen artsen bij aan het opbouwen van vertrouwen, het behouden van de professionaliteit en het leveren van hoogwaardige zorg aan hun patiënten.