Het concept van energie die neigt naar wanorde hangt nauw samen met de tweede wet van de thermodynamica, die stelt dat de entropie van een geïsoleerd systeem in de loop van de tijd altijd toeneemt. Entropie is een maatstaf voor de willekeur of wanorde in een systeem, en de tweede wet suggereert dat geïsoleerde systemen van nature evolueren naar toestanden van hogere willekeur en wanorde. Deze tendens wordt toegeschreven aan de probabilistische aard van microscopische interacties binnen het systeem.

Om te begrijpen waarom energie neigt naar wanorde, kunnen we de volgende analogie overwegen:Stel je een container voor die gevuld is met gasmoleculen onder hoge druk. De moleculen bewegen snel en botsen regelmatig met elkaar, waardoor een toestand van hoge energie en weinig wanorde ontstaat. Als je nu een klein gaatje in de container opent, zullen een deel van de gasmoleculen ontsnappen en zal de druk in de container afnemen. Dit proces vermindert de energie van het systeem, maar zorgt er ook voor dat de moleculen die in de container achterblijven zich kunnen verspreiden en vrijer kunnen bewegen. Hierdoor neemt de wanorde binnen het systeem toe.

Over het algemeen resulteert de overdracht van energie van het ene deel van een systeem naar het andere vaak in de omzetting van geordende vormen van energie in meer verspreide en ongeordende vormen. Wanneer u bijvoorbeeld brandstof in een motor verbrandt, wordt de chemische potentiële energie die in de brandstof is opgeslagen, omgezet in warmte en beweging. Dit proces vergroot de wanorde van het systeem, omdat de warmte zich verspreidt en de mechanische energie in de omgeving wordt verspreid.

De neiging van energie tot wanorde kan worden waargenomen in een grote verscheidenheid aan fysische verschijnselen, zoals het mengen van vloeistoffen, de diffusie van deeltjes en de afbraak van materialen. Het speelt ook een fundamentele rol in veel complexe systemen, waaronder biologische processen en de evolutie van het universum.