In de wildernisgeneeskunde is een secundaire beoordeling een gedetailleerde en systematische evaluatie van een patiënt die al een eerste beoordeling heeft ondergaan en de noodzakelijke levensreddende interventies heeft ondergaan. Het doel van de secundaire beoordeling is om eventuele aanvullende verwondingen of medische aandoeningen te identificeren die mogelijk niet onmiddellijk duidelijk waren tijdens de eerste beoordeling. Het omvat een uitgebreid onderzoek van de vitale functies, het fysieke uiterlijk en de medische geschiedenis van de patiënt.

Hier is een algemeen overzicht van hoe een secundaire beoordeling wordt uitgevoerd in de natuurgeneeskunde:

1. Eerste observatie :Begin met het observeren van het algehele uiterlijk en gedrag van de patiënt. Let op hun bewustzijnsniveau, ademhalingsinspanning, huidskleur en lichaamshouding. Zoek naar tekenen van angst of ongemak.

2. Vitale functies :Meet en documenteer de vitale functies van de patiënt, waaronder hartslag, ademhalingsfrequentie, bloeddruk en temperatuur. Let goed op eventuele afwijkingen van de normale waarden en vergelijk deze met de bevindingen uit de initiële beoordeling.

3. Onderzoek van top tot teen :Voer een systematisch onderzoek uit van de patiënt van top tot teen. Controleer op eventuele verwondingen of afwijkingen op de volgende gebieden:

- Hoofd en gezicht:Inspecteer de hoofdhuid op snijwonden, blauwe plekken of misvormingen. Controleer de oren, neus en mond op eventuele bloedingen, afscheiding of vreemde voorwerpen.

- Nek:Palpeer de nek zachtjes om te beoordelen op gevoeligheid of zwelling. Controleer op tekenen van nekpijn of slikproblemen.

- Borst en longen:Ausculteer de longen op eventuele abnormale ademgeluiden, zoals piepende ademhaling, ruis of verminderde luchttoevoer. Inspecteer de borstkas op eventuele wonden, misvormingen of gevoeligheid.

- Hart:ausculteer het hart op eventuele onregelmatigheden in de hartslag of het ritme. Controleer op tekenen van hartfalen, zoals oedeem, uitzetting van de halsader of kortademigheid.

- Buik:Palpeer de buik op eventuele gevoeligheid, stijfheid of massa. Controleer op tekenen van buikpijn of uitzetting. Luister naar darmgeluiden met een stethoscoop.

- Bekken en ledematen:Inspecteer het bekken en de ledematen op eventuele breuken, ontwrichtingen of wonden. Controleer op tekenen van pijn of misvorming.

- Neurologische beoordeling:Beoordeel het bewustzijnsniveau, de pupilrespons, de motorische functie en de zintuiglijke waarneming van de patiënt. Zoek naar tekenen van neurologische gebreken.

- Huid:Controleer de huid op huiduitslag, laesies of tekenen van infectie. Controleer of er veranderingen zijn in de huidskleur, temperatuur of vochtigheid.

4. Medische geschiedenis :Vraag de patiënt naar zijn medische geschiedenis, huidige medicijnen, allergieën en eventuele recente ziekten of verwondingen. Deze informatie kan helpen bij het identificeren van eventuele onderliggende medische aandoeningen die mogelijk bijdragen aan de symptomen.

5. Herbeoordeling :Beoordeel regelmatig de toestand en de vitale functies van de patiënt tijdens de secundaire beoordeling. Dit helpt hun voortgang te volgen en eventuele veranderingen in hun toestand te identificeren.

6. Documentatie :Documenteer alle bevindingen van de secundaire beoordeling, inclusief vitale functies, bevindingen van lichamelijk onderzoek en alle relevante patiëntinformatie. Deze documentatie dient als registratie van de toestand van de patiënt en helpt bij verdere managementbeslissingen.

Het is belangrijk op te merken dat de specifieke componenten van een secundaire beoordeling kunnen variëren, afhankelijk van de toestand van de patiënt, de beschikbare middelen en de omgeving. Het doel van de secundaire beoordeling is om de toestand van de patiënt uitgebreid te evalueren en eventuele medische problemen te identificeren die mogelijk verdere behandeling of gespecialiseerde zorg vereisen.