Het verschil zit hem in de regelgeving en eisen die door de afzonderlijke staten worden opgelegd. Hoewel de termen ‘gecertificeerd’ en ‘gelicentieerd’ in het gewone taalgebruik soms door elkaar worden gebruikt, zijn er cruciale verschillen waar u rekening mee moet houden:

Gecertificeerde massagetherapeut:

1. Vrijwillige certificering: Certificering in massagetherapie is vaak een vrijwillig proces dat door een massagetherapeut wordt geïnitieerd om competentie en professionele ontwikkeling aan te tonen.

2. Accrediterende instanties: Verschillende onafhankelijke organisaties, zoals de National Certification Board for Therapeutic Massage and Bodywork (NCBTMB) of de Federation of State Massage Therapy Board (FSMTB), bieden accreditatie aan gekwalificeerde massagetherapeuten die aan bepaalde normen voldoen.

3. Reikwijdte van de praktijk: Gecertificeerde massagetherapeuten kunnen te maken krijgen met minder strenge regels met betrekking tot de reikwijdte van hun praktijk in vergelijking met gelicentieerde tegenhangers. Als gevolg hiervan kunnen hun mogelijkheden in bepaalde rechtsgebieden beperkt zijn en kunnen sommige medische procedures of behandelingen verboden zijn.

4. Statelijke regelgeving: Hoewel sommige staten massagetherapiecertificeringen erkennen, verlenen andere mogelijk niet dezelfde juridische status als een licentie. Daarom kan de daadwerkelijke impact en erkenning van een certificering van staat tot staat verschillen.

Gelicentieerde massagetherapeut:

1. Licentievereisten: Erkende massagetherapeuten worden gereguleerd en gelicentieerd door de overheid of gezondheidsautoriteiten van hun respectieve staten of jurisdictie.

2. Juridische erkenning: Een licentie geeft de wettelijke toestemming aan van een massagetherapeut om massagetherapie professioneel uit te oefenen in een specifieke staat. Het betekent dat het individu aan specifieke onderwijs-, training- en licentievereisten heeft voldaan.

3. Gestandaardiseerde criteria: Een erkende massagetherapeut moet zich houden aan gestandaardiseerde criteria en voldoen aan de overheidsvoorschriften, inclusief permanente educatie en verlenging.

4. Staatsexamens: Voor het verkrijgen van een licentie is doorgaans een staatsexamen vereist dat de kennis en competentie van de massagetherapeut op dit gebied beoordeelt.

5. Uitgebreid praktijkbereik: Een erkende massagetherapeut heeft mogelijk een breder praktijkbereik dan een gecertificeerde massagetherapeut, waardoor hij een uitgebreider scala aan behandeltechnieken kan bieden.

6. Openbare bescherming: Het primaire doel van het verlenen van licenties voor massagetherapeuten is het beschermen van het publiek door ervoor te zorgen dat beoefenaars over de nodige training en expertise beschikken om veilige en effectieve massagediensten te leveren.

Hoewel zowel de gecertificeerde massagetherapeut als de gediplomeerde massagetherapeut training krijgen in massagetherapietechnieken, is het belangrijkste onderscheid in wezen dat erkende massagetherapeuten door de staat goedgekeurde toestemming hebben en voldoen aan gevestigde normen om massagetherapie op een gereguleerde manier binnen specifieke rechtsgebieden uit te oefenen.