De eerste tests van het poliovaccin door Jonas Salk waren zeer effectief. Het vaccin werd voor het eerst getest op een groep kinderen in Pittsburgh, Pennsylvania, in 1954. De resultaten van de proef toonden aan dat het vaccin 80-90% effectief was in het voorkomen van verlamming door polio. Dit niveau van effectiviteit werd beschouwd als een grote doorbraak in de strijd tegen polio, een verwoestende ziekte die verlamming en dood had veroorzaakt bij miljoenen mensen over de hele wereld.

Het succes van het Salk-vaccin leidde tot een dramatische afname van de incidentie van polio in de Verenigde Staten en andere landen. In 1961 werden in de Verenigde Staten slechts 56 gevallen van polio gemeld, vergeleken met ruim 58.000 gevallen in 1952. Het Salk-vaccin was ook effectief bij het voorkomen van polio in ontwikkelingslanden, waar het vaak werd gebruikt in massale vaccinatiecampagnes. Als gevolg van deze campagnes is polio vrijwel in het grootste deel van de wereld uitgeroeid.

Het Salk-vaccin was een belangrijk keerpunt in de strijd tegen polio. Het was het eerste effectieve vaccin tegen de ziekte en maakte de weg vrij voor de uiteindelijke uitroeiing van polio.