De diffusiesnelheid van zuurstof naar de rode bloedcellen in de longen wordt door verschillende factoren verhoogd:

1. Partiële drukgradiënt: De belangrijkste drijvende kracht achter diffusie is de partiële drukgradiënt. In de longen is de partiële zuurstofdruk (PO2) in de longblaasjes veel hoger dan de PO2 in de rode bloedcellen. Deze gradiënt zorgt voor een netto beweging van zuurstof van de longen naar het bloed.

2. Oppervlakte: Het oppervlak dat beschikbaar is voor diffusie is een andere kritische factor. De longen hebben een enorm oppervlak voor gasuitwisseling, dankzij de aanwezigheid van miljoenen kleine longblaasjes. Het grote oppervlak zorgt voor een efficiënte diffusie van zuurstof in de rode bloedcellen.

3. Verspreidingsafstand: De diffusieafstand, de afstand die zuurstofmoleculen moeten afleggen om de rode bloedcellen te bereiken, wordt in de longen geminimaliseerd. De longblaasjes zijn erg dunwandig en de haarvaten in de longen bevinden zich dicht bij het alveolaire oppervlak, waardoor de diffusieafstand kleiner wordt.

4. Temperatuur: Hogere temperaturen verhogen doorgaans de diffusiesnelheid. Het lichaam handhaaft een relatief constante lichaamstemperatuur, wat optimaal is voor diffusieprocessen.

5. Hemoglobineconcentratie: De aanwezigheid van hemoglobine in rode bloedcellen verbetert de snelheid van zuurstofdiffusie aanzienlijk. Hemoglobine heeft een hoge affiniteit voor zuurstof en bindt zich eraan, waardoor het zuurstoftransporterende vermogen van het bloed toeneemt.

Door deze factoren te optimaliseren, vergemakkelijken de longen de efficiënte diffusie van zuurstof naar de rode bloedcellen, waardoor een adequate toevoer van zuurstof naar de weefsels van het lichaam wordt gegarandeerd.