De ademhoudtest (BHT) is een eenvoudige en niet-invasieve test die meet hoe lang iemand vrijwillig zijn adem kan inhouden. Het wordt vaak gebruikt om de kracht en het uithoudingsvermogen van de ademhalingsspieren te beoordelen en om verschillende ademhalingsaandoeningen te diagnosticeren, zoals astma, chronische obstructieve longziekte (COPD) en restrictieve longaandoeningen.

Procedure:

De ademtest wordt zittend of staand uitgevoerd. De persoon wordt geïnstrueerd om diep in te ademen en vervolgens de adem zo lang mogelijk in te houden. Om te voorkomen dat lucht door de neus ontsnapt, kan een neusklem worden gebruikt. De tijd wordt geregistreerd vanaf het moment dat de persoon zijn adem begint in te houden totdat hij weer ademhaalt.

Interpretatie:

De normale ademhoudtijd varieert afhankelijk van leeftijd, geslacht en fitnessniveau. Over het algemeen kunnen gezonde volwassenen hun adem ongeveer 20-30 seconden inhouden. Een kortere ademhoudtijd kan wijzen op zwakte van de ademhalingsspieren of op een longziekte.

De BHT kan ook worden gebruikt om het uithoudingsvermogen van de ademhalingsspieren te beoordelen door de test meerdere keren te herhalen met korte rustperioden ertussen. Een afname van de ademhoudtijd bij meerdere herhalingen kan duiden op vermoeidheid van de ademhalingsspieren.

Klinische betekenis:

De ademtest is een nuttig hulpmiddel bij het screenen op ademhalingsproblemen en het monitoren van de effectiviteit van ademhalingstherapie. Het kan ook worden gebruikt om de ernst van luchtwegaandoeningen te beoordelen en om veranderingen in de longfunctie in de loop van de tijd te volgen.

Het is echter belangrijk op te merken dat de BHT geen vervanging is voor uitgebreidere longfunctietesten. Het moet worden gebruikt in combinatie met andere diagnostische tests om de ademhalingsfunctie nauwkeurig te evalueren.