Hoewel bloedtesten routinematig worden gebruikt als onderdeel van het diagnostische proces voor longabcessen, kunnen ze de aandoening op zichzelf niet definitief diagnosticeren. Bloedonderzoek kan waardevolle informatie opleveren die de diagnose ondersteunt en andere mogelijke oorzaken van de symptomen helpt uitsluiten. Hier leest u hoe bloedtesten bijdragen aan de diagnose van longabcessen:

C-Reactief Eiwit (CRP):CRP is een eiwit dat door de lever wordt geproduceerd als reactie op ontstekingen. Verhoogde CRP-waarden in het bloed kunnen wijzen op de aanwezigheid van een infectie, waaronder een longabces.

Compleet bloedbeeld (CBC):Een CBC meet de niveaus van verschillende soorten bloedcellen, inclusief witte bloedcellen. Een verhoogd aantal witte bloedcellen, vooral een verhoging van het aantal neutrofielen, is een teken van infectie en kan in verband worden gebracht met een longabces.

Bloedcultuur:In sommige gevallen kunnen bloedculturen worden uitgevoerd om de specifieke bacteriën of andere micro-organismen te identificeren die het longabces veroorzaken. Bij een bloedcultuur wordt bloed afgenomen en in een laboratorium geïncubeerd, zodat eventueel aanwezige micro-organismen kunnen groeien.

Elektrolyten- en zuur-base-evenwicht:Longabcessen kunnen soms leiden tot onevenwichtigheden in de elektrolytenspiegels (zoals natrium en kalium) en verstoringen in de zuur-base-balans van het bloed. Bloedonderzoek kan deze parameters beoordelen en eventuele afwijkingen helpen identificeren.

Leverfunctietesten:Longabcessen kunnen af ​​en toe veranderingen in de leverfunctie veroorzaken, wat leidt tot verhoogde niveaus van leverenzymen (bijv. alanineaminotransferase, aspartaataminotransferase) in het bloed. Leverfunctietests kunnen helpen de algehele gezondheid van de lever te evalueren en mogelijke complicaties op te sporen.

Hoewel deze bloedtesten nuttige informatie opleveren, moeten ze worden geïnterpreteerd in combinatie met andere diagnostische hulpmiddelen, zoals beeldvormende onderzoeken (bijvoorbeeld röntgenfoto's van de borstkas of CT-scans) en onderzoeken van ademhalingssecreties, om een ​​longabces nauwkeurig te diagnosticeren en de juiste diagnose te stellen. behandeling.