Milieu blootstelling aan cesium -137 komt in de vorm van de fall-out van de atmosferische proeven met kernwapens in de jaren 1950 en 1960 . Deze neerslag verspreid over de hele planeet en vrijelijk bewogen door het milieu . Het is ook een van de in grote concentraties rond het gebied van de 1986 ramp in Tsjernobyl in de Oekraïne radio-isotopen . Blootstelling

Exposure komt vooral van bodem en water , hoewel de hoeveelheid cesium - 137 vermindert elk jaar als gevolg van radioactief verval . Het is aangetroffen in drinkwater , maar het totale effect op het algemene publiek is minimal.The Environmental Protection Agency ( EPA ) beschouwt niet langer toevallige blootstelling aan milieufactoren zoals cesium - 137 tot een risico voor de volksgezondheid zijn. Echter , acute blootstelling is mogelijk in verschillende sectoren , alsook in het geval van een ongeluk in een kerncentrale . Acute blootstelling kan optreden in schrootplaatsen , gemeentelijke stortplaatsen of door ondeskundig gebruik in medische laboratoria .
Cesium -137 in het Lichaam

Radioactieve elementen vervuilen het lichaam de cellen ofwel milieuvriendelijke via gammastraling of via inademing en inslikken . Het beïnvloedt de chromosomen binnen weefselcellen , maar de schade aan het lichaam wordt voornamelijk veroorzaakt door te interfereren met celbiologie en breken van elkaar moleculen. Dit zorgt voor vrije radicalen , of enkele elektronen meestal aanwezig in paren . Cellen zijn in staat om het herstel van de beschadigde genetisch materiaal , maar de hoge niveaus van blootstelling kan het systeem overweldigen . Veruit de meest kwetsbare weefsels zijn beenmerg en de lymfeklieren .
Cesium - 137 en Kanker

schade Cel en de aanwezigheid van vrije radicalen leiden tot verschillende vormen van kanker in gewonden gebieden waar cesium - 137 is geconcentreerd . Het verhaal in Tsjernobyl was het meer dan 2.000 gevallen van schildklierkanker door radioactief jodium , maar in 1986 , de Sovjet-regering schat dat cesium - 137 een effect op lange termijn kanker sterfgevallen negen keer groter dan die van radioactief jodium zou hebben. < Br
>