Dit is wat er gebeurt:
1. Afbraak van ureum :Ureum, een belangrijk bestanddeel van urine, ondergaat enzymatische hydrolyse door de ureumverbindingen die aanwezig zijn in bacteriën die vaak in het milieu voorkomen. Wanneer ureumverbindingen met water reageren, katalyseren ze de afbraak van ureum in ammoniak (NH3) en kooldioxide (CO2).
2. Alkalinisatie :Als ammoniak vrijkomt, verhoogt het de pH van de urine, waardoor deze alkalischer wordt. Deze stijging van de pH kan worden opgemerkt door een verandering in de kleur van de urine, die verschuift naar een donkerder gele of zelfs een bruinachtige tint.
3. bederfelijke geur :De productie van ammoniak resulteert in een scherpe en onaangename geur. Ammoniak heeft een duidelijke scherpe geur die kan worden gedetecteerd naarmate de concentratie toeneemt.
4. Vorming van ammoniumzouten :De geproduceerde ammoniak kan zich combineren met andere verbindingen in de urine, zoals fosfaten en carbonaten, om ammoniumzouten te vormen. Deze zouten dragen bij aan de troebelheid of troebelheid van de urine.
5. Microbiële groei :Het alkalische milieu en de aanwezigheid van organische verbindingen dienen als gunstige omstandigheden voor microbiële groei. Verschillende soorten bacteriën en schimmels kunnen in de urine gedijen, wat leidt tot de afbraak en uiteindelijke verrotting van de bestanddelen ervan.
6. Kleurveranderingen :Terwijl urine uiteenvalt, kan het verdere chemische veranderingen ondergaan, wat resulteert in de vorming van verschillende pigmenten en gekleurde verbindingen. Deze verbindingen kunnen de urine een geelachtig bruine, roodachtige of zelfs paarse kleur geven.
Het is vermeldenswaard dat de exacte veranderingen en de snelheid waarmee ze optreden afhankelijk zijn van verschillende factoren, waaronder temperatuur, vochtigheid, de initiële concentratie van ureum en urinezuur, en de specifieke microbiële soorten die in de omgeving aanwezig zijn.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win