Over het algemeen komen mensen die momenteel roken of in het verleden hebben gerookt niet in aanmerking om longdonor te zijn. Dit komt omdat roken de longen beschadigt en deze ongeschikt maakt voor transplantatie. De longen van rokers hebben meer kans op littekens, ontstekingen en een verminderde functie dan de longen van niet-rokers.

De longen zijn een van de weinige organen in het lichaam die kunnen regenereren. De schade veroorzaakt door roken kan echter groot zijn en kan vaak niet volledig worden teruggedraaid. Zelfs nadat u bent gestopt met roken, kan het enkele jaren duren voordat de longen zich herstellen en gezond genoeg worden om voor transplantatie in aanmerking te komen.

De specifieke criteria voor longdonatie kunnen variëren afhankelijk van het transplantatiecentrum en de medische richtlijnen in verschillende landen. Sommige transplantatiecentra kunnen longdonoren overwegen die gedurende een bepaalde periode, meestal minimaal een jaar, gestopt zijn met roken. De meeste transplantatieprogramma's geven echter voorrang aan niet-rokers en personen met gezonde longen voor longtransplantatie.

Het belangrijkste doel van longtransplantatie is het verbeteren van de levenskwaliteit en het verhogen van de levensverwachting voor mensen met een ernstige longziekte of longfalen. Het gebruik van longen van een donor die gerookt heeft, kan het succes van de transplantatie in gevaar brengen en tot complicaties voor de ontvanger leiden.

Daarom wordt het over het algemeen niet aanbevolen dat personen die momenteel roken of een voorgeschiedenis van roken hebben, longdonor worden. Door prioriteit te geven aan donoren met gezonde longen, streven transplantatieteams ernaar de best mogelijke kans te bieden op een succesvolle transplantatie en overleving op de lange termijn van de ontvanger.