De ethiek van de onderzoeken naar menselijke infecties met COVID-19 is uitgebreid besproken. Voorstanders van dergelijke onderzoeken beweren dat ze noodzakelijk zijn om de ontwikkeling van effectieve vaccins en behandelingen te versnellen. Ze wijzen erop dat dierstudies slechts beperkte informatie kunnen opleveren over de manier waarop COVID-19 mensen zal beïnvloeden, en dat klinische onderzoeken waarbij gezonde vrijwilligers betrokken zijn essentieel zijn om de veiligheid en werkzaamheid van mogelijke behandelingen te beoordelen.

Tegenstanders van menselijke infectieproeven beweren dat ze onethisch zijn omdat ze gezonde individuen blootstellen aan het risico van ernstige ziekte of overlijden. Ze beweren ook dat het mogelijk is om effectieve vaccins en behandelingen te ontwikkelen zonder toevlucht te nemen tot proefnemingen op mensen. Enkele alternatieve methoden zijn onder meer:

* Dierproeven: Diermodellen kunnen waardevolle informatie verschaffen over de veiligheid en werkzaamheid van mogelijke behandelingen. Dierstudies hebben bijvoorbeeld geholpen effectieve behandelingen voor andere coronavirussen, zoals SARS en MERS, te identificeren.

* In vitro-onderzoeken: In vitro-onderzoeken kunnen worden gebruikt om de activiteit van mogelijke behandelingen tegen het COVID-19-virus te testen. Deze onderzoeken kunnen worden uitgevoerd in celculturen of met behulp van diermodellen.

* Klinische onderzoeken bij mensen: Klinische onderzoeken omvatten het testen van mogelijke behandelingen bij mensen die al besmet zijn met COVID-19. Deze onderzoeken kunnen waardevolle informatie opleveren over de veiligheid en werkzaamheid van behandelingen in de praktijk.

Uiteindelijk is de beslissing om al dan niet COVID-19-proeven met mensen uit te voeren een complexe beslissing die van geval tot geval moet worden genomen. Dergelijke beslissingen vereisen een zorgvuldige afweging van de ethische implicaties, evenals de potentiële voordelen en risico's van dergelijke onderzoeken.