? Gel elektroforese is een werkwijze voor het scheiden , identificeren en karakteriseren van mengsels van eiwitten of nucleïnezuren . Gedenatureerd monsters migreren na toepassing van elektriciteit in een dunne , natte gel meestal gemaakt van polyacrylamide of agarose . De afgescheiden monsters worden gekleurd zodat ze kunnen worden gezien . Gel elektroforese in eiwit en nucleïnezuur onderzoek en in ziekenhuizen ongebruikelijke eiwitten of DNA-patronen identificeren ziekten , genetische defecten en genetische relaties diagnosticeren . Monstervoorbereiding

Indien een detergens zoals natrium dodecylsulfonaat ( SDS ) wordt toegevoegd aan een eiwit of nucleïnezuur wordt het wasproduct associëren met en vouw ( gedenatureerde ) eiwit en nucleïnezuur . Denaturatie van eiwitten vergemakkelijkt hun molecuulgewicht bepalen elektroforese . De hoeveelheid monster dat nodig is typisch 100 tot 500 nanogram per monster band voor eiwitten en 5 tot 100 ng per band nucleïnezuren in een totaal volume van ongeveer 25 tot 40 microliter .
Gels

gel , meestal gemaakt van polyacrylamide of agarose kunnen worden bereid of gekocht om deze eiwitten te scheiden . De gel is een partij zoals gelatine . Het is meestal water , maar is stevig genoeg voor de afhandeling . De gels bevatten buffer om de pH te controleren. De gel is zeer dun ( 1 tot 2 mm ) en rechthoekig . De ene kant ziet eruit als een kam met veel ontbrekende tanden . De verschillen worden putten genoemd .
Sample Loading

One plaatsen de gel in een kamer met buffer en gedenatureerde eiwitten worden toegevoegd aan de putjes . Monsters van bekende molecuulgewichten worden aan de buitenkant putjes . Gels zijn gemaakt met variërende hoeveelheden polyacrylamide . Een lage gelsterkte ( 4 procent ) is beter voor het scheiden hoogmoleculaire molecuulgewicht , terwijl een hogere gelsterkte ( 12 procent ) wordt gebruikt voor hogere hoogmoleculaire moleculen . Een gradiënt gel varieert in gel kracht en kan een breed scala aan eiwitten te scheiden met het verlies van enkele resolutie .
Electromigration

Met de toepassing van een hoge elektrische spanning , de gedenatureerde eiwitten te verplaatsen naar de bodem van de put . Hoe hoger het gewicht van het eiwit , het langzamer beweegt . Wanneer de stroom wordt uitgeschakeld , de eiwitten stoppen met bewegen . Men verwijdert de gel uit de kamer en rotsen in een schotel met kleurstof . Organische kleurstoffen zoals Coomassieblauw of metalen kleurstoffen worden gebruikt om de vlek eiwitten terwijl fluorescerende kleurstoffen zoals ethidiumbromide worden gebruikt voor nucleïnezuren .
Analyse van de resultaten

Met de verwijdering van overtollig vlek , kan men zien dat mengsels scheiden in bands die er uitzien als ladders . De positie van de band wordt vergeleken met de afstand bewogen door de normen om het molecuulgewicht van het monster in elke band bepalen . De gel kan worden gedehydrateerd met alcohol en gedroogd zodat het kan worden opgeslagen . De kleurintensiteit van de band vervolgens kunnen worden gemeten om de concentratie van het eiwit te bepalen in elke band .
Protocol Ontwikkeling

Standaard protocollen beschikbaar voor het werken met goed bekende eiwitten . Als een onderzoeker werkt samen met een onbekende monster , kan de gel sterkte , soort buffer , pH , spanning , looptijd , en vlekken moeten allemaal worden geoptimaliseerd om de beste scheiding en signaal te verkrijgen .
protocollen